Thierry Baudet. Ik vind het best een charismatische man en ik stel me zo voor, dat als hij mijn hand zou kussen, een giechel uit mijn buik zou ontsnappen. Zijn befaamde opmerking: “vrouwen zijn altijd links, maar als ze dan een man tegenkomen die rechts is, zeggen ze; ja, daar heb je ook wel gelijk in”, laat me net zo hard lachen. Zijn portretten, zijn pseudo-intelligente opmerkingen, het prachtige toneelspel; mijn hart jubelt.

En ook: ik vind het een kwal, ik ben bang voor hem, ik vind niet dat hij vorige week zoveel stemmen had moeten krijgen. Ik ben diep, intens verdrietig dat er zoveel mensen in Nederland zijn die op hem stemden. Terwijl ik dit typ, kan ik zo weer in huilen uitbarsten. Hoe kan het dat Nederland zo ver verwijderd is geraakt van een gezonde denkgeest en een gezonde verhouding tot de emotionele binnenwereld? Waar en wanneer zijn we zo bang geworden voor wat er in ons leeft en een man zoals Thierry vrij spel heeft om ons te manipuleren?

Beide meningen leven in mij. Vorige week woensdag, resulteerde dit tot het stemmen op de Partij voor de dieren. Alweer. Omdat ik van mening ben dat door middel van het contact maken met de Natuur en het goed zorgen voor de aarde, we weer terugkomen bij een waarheid over onszelf en over ons als mensen. 
En ondertussen kan ik met een verliefde fascinatie kijken naar Thierry.

Ik weet niet waar in de geschiedenis, maar ergens hebben we geleerd dat het slecht is om jezelf tegen te spreken. In de politiek mag dit al helemaal niet. Maar als je jezelf niet tegenspreekt, verlies je de waarheid uit het oog. Er was van de week een mallerd die riep dat hij Baudet dood wil hebben. En ook al begrijp ik best waarom die man dit zou zeggen, hij verliest door zijn extreme uitspraak uit het oog dat Baudet een mens is van vlees en bloed en echt geen duivel. En dat het niet Baudet is die de gek is, maar dat de mensen die op hem gestemd hebben even de draad kwijt zijn.

Afreageren op de politiek is hetzelfde als boos zijn op slechte, stinkende poep, terwijl jijzelf degene was die de avond ervoor een kapsalon naar binnen hebt liggen werken. (Even een flauw voorbeeld.) Het heeft geen zin, schatje. Ga verder, schatje.

Als we toe durven te geven aan onze tegenstrijdige gedachten en emoties, als we onszelf weer eens durven tegen te spreken, zullen we ontdekken dat de frictie tussen de tegenstellingen zal zorgen voor een genuanceerde, prachtige, rijke mening waar we écht iets mee kunnen.

De Duitse filosoof Hegel (toevallig ook een favoriet van Thierry) sprak ooit over de these (idee 1), anti-these (idee 2 dat tegengesteld is aan idee 1) en uiteindelijk synthese (samensmelting van idee 1 en idee 2). De synthese is wat we in deze tijd nog missen. We zijn te gefixeerd geraakt op ‘het altijd maar moeten weten’, waardoor we steeds verder van elkaar verwijderd raken en de Waarheid (synthese) niet eens een kans geven om geboren te laten worden.

Durf jezelf tegen te spreken, want uiteindelijk is er nooit maar één mening die in ons leeft. Geef het de tijd, onderzoek het, en laat uiteindelijk een wijs besluit naar voren komen.

Verliefd op een collega

Verliefd op een collega

Van alle mensen die vanaf 2016 in mijn praktijk komen, komt ongeveer 60% met een belangrijke vraag over het verlangen naar een dierbare collega. In mijn nieuwste podcastaflevering vertel ik over wat ik leerde over het diepere verhaal achter het verlangen naar iemand...

Omgaan met paniek

Omgaan met paniek

Ze praat snel. Ik hoor de paniek in haar stem via de speaker van mijn telefoon die op luidspreker staat. Met mijn ogen gesloten leun ik achterover in mijn stoel terwijl ik naar haar spraakwaterval luister. Ik ben opgehouden dingen te noteren in mijn notitieboekje....

De grootsheid in jou

De grootsheid in jou

Hoezeer we ook met onszelf in de knoop kunnen zitten Hoe lelijk we naar onszelf kunnen praten  Hoezeer we de hoop op een goede toekomst ook opgegeven kunnen hebben en totaal geen perspectief meer zien Hoe donker het innerlijk nu kan zijn op momenten Hoe fel het...

Eenzaamheid vermomt zich in vele jasjes

Eenzaamheid vermomt zich in vele jasjes

artwork van Brian Kershisnik Met hangende schouders staar ik naar het door mij eerder volgekladde papiertje met alle dingen die ik van mezelf nog moet doen. Ik heb nog twee weken, denk ik bij mezelf, voordat de coachingspraktijk weer opengaat. Voor die tijd moet het...

Als mensen niet doen wat je wilt dat ze doen

Als mensen niet doen wat je wilt dat ze doen

Met een zwaar gemoed slenter ik door de stad. Ik had het voornemen om in de bibliotheek door tijdschriften te bladeren waarin ik zou kunnen staan met het werk dat ik doe. Ik weet niet of je ooit die advertentie gezien hebt voor de cursus: ‘How to be a magazine...

Gaan voor wat ik wil

Gaan voor wat ik wil

Iedere dag kijk ik ongeduldig uit mijn raam of mijn tulpen al groeien. En nee, dat is geen codetaal voor iets schunnigs. Ik plantte daadwerkelijk een paar bollen vorige herfst, langs het pad waar mijn coachees naar de voordeur wandelen. Ik stelde een koninklijk entree...