Zo vaak heb ik het ‘zeker geweten’. Ik was smoorverliefd op een ander en ik ‘wist’ dat dit maar één ding kon betekenen:

ik zou en moest mijn relatie verbreken.

Het verlangen naar de ander was te groot om in het geniep te moeten verdragen. En te wachten tot het vanzelf over zou gaan. Ik was nieuwsgierig naar meer. Ik wilde de waarachtigheid van mijn gevoelens ontdekken en de enige manier waarop ik dit kon ervaren was door weg te gaan van mijn partner en in de nieuwe gegeven levensrichting duiken. Door mijn lichaam, hart en geest te geven aan de man waar ik zo naar verlangde.

Zo werkt het in het leven, toch? Of, kan het ook anders? 

Er is een andere weg

Door de jaren heen heb ik geleerd dat op deze momenten een relatie of een huwelijk verbreken, niet altijd de oplossing is. Ik ontdekte door trial&error dat er een minder radicale weg bestaat die belopen kan worden, voordat er een groot besluit genomen wordt. 

Het sterke verlangen naar de ander kan echter dringend en ernstig aanvoelen, alsof het niet iets is dat zomaar voorbij gaat. Ik hoor vaak de volgende zin van coachees: ‘het is een verliefdheid zoals nooit eerder gevoeld.’ 

Ik twijfel geen moment aan deze woorden wanneer ik ze hoor. Ik wéét hoe de échte liefde klinkt en hoe ze aanvoelt als ze ons lichaam betreedt. Ik weet hoe ze alles in ons wakkerkust, ons weer levendig laat voelen, ons weer zin in het leven geeft.

Het is meer dan een drug, het ware potentieel van het menselijk zijn wordt dankzij deze momenten ontbloot. Dit is geen onzin of iets wat slecht is; het is zelfs een wonder. (Als het je lukt de bril van oordelen volledig af te zetten.)

Het negeren van een verliefdheid heeft in veel gevallen geen zin. We proberen het allemaal, maar het zal zoals het spel in Jumanji onderhuids blijven kloppen, tot we ‘het spel’ helemaal uitgespeeld hebben. 😉

Het ontmoeten van de liefde is een boodschap van de ziel. En deze zal zijn best blijven doen om je aandacht te blijven trekken.

Eh… hoe zit het ook alweer?

Zoals ik in andere blogs schreef, heeft het hart in het verlangen naar iets (on)bereikbaars, zoals een ander mens, een onderliggende boodschap die je wil laten transformeren en je in contact wil brengen met jouw ware zelf. De onderliggende boodschap is te ontdekken door het onderzoeken van het verlangen. 

Is dit de eerste blog over dit thema dat je bezoekt? Kijk dan ook eens bij:
* Blog: De diepere betekenis van jouw verlangen
* Blog: We ontmoeten de ander om een reden
* Blog: De diepere betekenis van loslaten
* Blog:  Het zwarte gat en de liefde
* Blog: Hoe complex vreemdgaan is
* Blog:  Verliefd op een ander: 6 tips voor een bewuste aanpak
* Blog: Waarom verliefd worden op een ander gezond is voor de ziel

In mijn praktijk onderzoek ik het verlangen met de Ziek van verlangen methode die ik ontwikkelde. Door het stellen van de juiste vragen, worden er langzaam woorden gegeven aan dat wat de ziel communiceert. Deze boodschap lucht op, bevrijdt en stelt vaak enorm gerust… Het ontspant omdat er ten diepste gevoeld wordt dat het héél waar aanvoelt. Ook al begrijpt de Mind er vaak nog de ballen van. 😉

Het verlangen zal echter ook na het onderzoeken van de projectie aan blijven houden, maar nu is er meer bewustzijn op gekomen. Het zal urgent blíjven voelen en ons denken zal nog steeds het gevoel hebben dat er nú een antwoord moet komen op de vraag: moet ik weg van mijn partner, of niet?

Dit verandert pas als we de onderliggende boodschap ook echt gaan praktiseren in ons leven. Bewustzijn en inspiratie ontvangen is mooi, maar het leven verandert ook pas echt als we er iets mee doen. 

Een stapje dieper in de theorie. Blijf je in cirkeltjes denken?

Na deze kleine introductie, wil ik een stapje dieper gaan. We denken vaak dat de grootste vraag is: moet ik bij de ander zijn of niet?
Maar in werkelijkheid zit er een veel grotere levensvraag onder, die de voorgaande vraag uiteindelijk zal beantwoorden.

Als we onszelf een vraag stellen waar we steeds weer, herhaaldelijk, eindeloos, in vastlopen; een vraag waarin we telkens dezelfde gedachten tegen elkaar af blijven wegen, dan is het niet dé vraag die we onszelf nu mogen stellen. Dit zijn bijvoorbeeld de vragen waarbij we vaak vastlopen tijdens het maken van een pro’s- & con’s-list/ voor- en tegenlijst. ‘Scheiden of blijven?’ is ook zo’n vraag.

Een dode vraag versus een levende vraag

Als we vastlopen, kunnen we vaststellen dat het niet de vraag is waar het leven stroomt. Ik noem zulke vragen ‘dode vragen.’ Als je steeds maar niet het antwoord weet, betekent het dat er, op dit moment, geen antwoord op deze vraag is. Voorlopig niet. Zo simpel kan het leven zijn.  

In dit geval is er een andere vraag waar wél een antwoord op is en die je van stilstand, naar beweging brengt. Dit heet een levende vraag. Een vraag waarin je onderweg dingen gaat ervaren die je in de diepte van je zijn brengen, waar vanuit je uiteindelijk zo’n vraag als: moet ik bij de ander zijn, of niet? beantwoorden kunt. 

Zoals een vriendin ooit zo mooi tegen me zei: “Je groeit naar het antwoord toe.”

Een klein voorbeeld uit de praktijk:

De lijst waar ik het over had in dit gesprek, is de lijst die gemaakt wordt naar aanleiding van de ziek van verlangen methode die we behandelen op de eerste dag van de intensive.

In de meeste gevallen hebben we zoveel meer tijd dan ons denken zegt dat we hebben. Ons denken meent, in volle ernst – met 101 redelijke argumenten, waarom we vandaag nog hét antwoord moeten hebben. Of in ieder geval zo snel als mogelijk. Het is niet gek dat we zo denken. In onze huidige maatschappij hebben we geen werkelijk besef van de wezenlijke tijd meer. We zijn zo machinaal gaan leven en denken, dat ons geduld niet verder rijkt dan de duur van een kort wasprogramma.  

Maar zo werkt het leven in mijn ervaring niet. De Antwoorden die uit het hart komen groeien net zo langzaam als een zaadje in de aarde… Ieder Antwoord op een belangrijke Vraag kent een eigen, vaak langzame, ontwikkeling. 

Ik weet niet wat voor jou de bedoeling is

Als jij nu met de vraag zit, bij wie moet ik zijn? Wil ik heel eerlijk tegen je zijn: ik heb geen idee wat voor jou bestemd is. Ik weet niet of het ‘de bedoeling’ is of je een leven mag delen met de ander of niet. Ik ben geen God en ik ben geen waarzegster. Ik denk ook dat als je iemand tegenkomt die meent wél te denken dat het de bedoeling is, je er niet verkeerd aan doet om hem of haar te wantrouwen. (Uit verhalen van anderen weet ik trouwens dat, ook al zegt iemand het te weten, de twijfel zal aanhouden. Simpelweg omdat de diepere waarheid nog niet is aangeraakt en niet door jou heen naar buiten is gegroeid.)

Grote vragen zijn er niet in het leven om direct beantwoord te worden, ze zijn er om ons te veranderen.

Ze zijn er om ons geduld te leren.
Ze zijn er om nederigheid aan te leren naar de Wil van het Leven, ipv pijnlijk aan de overtuiging vasthouden dat wat alleen wíj weten wat goed voor ons is.
Ze zijn er om het leven door ons heen te laten stromen en dat we de regie eens goed loslaten.
Ze zijn er om ons te leren dat we meer tijd hebben dan we denken.
En dat grote vragen, bestaan uit meerdere kleine antwoorden die geleidelijk aan, aan ons zullen ontvouwen.

Ze leren ons in gesprek te gaan met de Bron in ons: onze eigen wijsheid en ons centrum van zelf-liefde. En dat, dat is een groot, fundamenteel geschenk van het leven.
Je moet het antwoord niet eens gelijk wíllen, als dit is wat je er ook voor krijgt.

 Als je weet hoe je dit kunt doen, heb je een vaardigheid ontwikkelt voor ook alle andere gebieden in het leven. Daarbij, en hierbij moet ik altijd een beetje huilen van ontroering (dus nu ook weer): ben je met deze grote levensles een inspiratie voor kinderen. Een mama die zich niet gek laat maken door de gedachten en twijfels in haar hoofd, maar álles op álles zet om dieper in zichzelf te gaan en daar haar innerlijke wijsheid te vinden, is het grootste cadeau voor een kind. Ik heb zelf een moeder die me leerde dat ons innerlijk leven geen gevaarlijk mijnenveld is. Dankzij haar, ben ik minder bang voor het leven.

De levende vraag volgen vraagt om moed

In ziek van verlangen-zijn ervaar je dikwijls gevoelens van een pijnlijke afhankelijkheid van de ander waar je naar verlangt. We zijn ervan overtuigd dat zonder hem of haar, het leven geen zin heeft.

Het ontdekken van de Levende vraag helpt ons onze eigen kracht en autonomie niet meer uit handen geven. Maar hier zelf eigenaarschap over te nemen op een prachtige, liefdevolle wijze. Het bevrijdt ons van het verscheurende missen van de ander en verruilt het voor het herontdekken van je eigen kracht en zelfliefde.

Maar je leest, deze andere weg betreden vraagt om moed. Een heleboel moed. Terwijl misschien vrienden, familie en een echtgenoot een antwoord eisen op de dode vraag, mag jij het pad van de levende vraag gaan volgen. Met dikwijls activiteiten die niemand zal begrijpen, behalve jij.

Als deze tekst je heeft geraakt en je bent benieuwd naar jouw levende vraag, maar je voelt misschien de stress dat je geen idee hebt hoe die klinkt, dan wil ik tegen je zeggen:

that’s completely normal, honey.

Tip: Sluit je ogen en stel je innerlijk open voor het idee dat ‘moet ik bij hem/haar blijven of niet’ nu niét de vraag is die je mag stellen. Stel je open voor de mogelijkheid dat er iets anders is dat om jouw aandacht aan het roepen is… Wat merk je op als je, voor even, de ‘dode vraag’ loslaat? Wat gebeurt er in je lichaam?
Maak nu contact met jouw Bron. Deze is meestal te vinden in het buikgebied en heeft een vol-volmaakt gevoel. (Je kunt het dus ook fantaseren. Fake it till you make it werkt best prima op dit gebied! ;)) Deze Bron heeft alle antwoorden op moeilijke vragen, maar vaak alleen antwoorden die je naar de volgende stap brengen. En niet wat er over een jaar gebeurt of over tien jaar… Alleen die volgende stap…
Vraag hardop aan jouw Bron wat jouw levende vraag van dit moment is. Misschien komt er iets gelijk, maar (hoogstwaarschijnlijk) niet direct iets. Ga hierna een lange wandeling maken, kom in beweging! En laat de vraag helemaal los. Zet een kopje thee, doe een dutje en wie weet word je ineens wakker met het jouw levende vraag.

Je hoeft het niet te bedenken, de vraag komt naar jou toe.

En anders, weet je me te vinden. Ik ben getraind in het ontwarren van de chaos en en het vinden van de kern van je gedachten. Ik stop niet tot ik de ziel onder de vertroebelde reeks woorden heb gehoord. 

Klik hier voor informatie over een intensive.

Eerst zelf aan de slag? Heb je het uitgebreide zelfstudiepakket van Ziek van verlangen al bekeken?

Liefs,
Anne