Op de Camino de Santagio (pelgrimstocht), in een dure hotelkamer, stond ik naast een knappe Spanjaard die de twee weken daarvoor dolverliefd op me was geworden. Ik was ook verliefd op hem, dacht ik, maar daar op die hotelkamer begon ik te twijfelen over mijn gevoelens. Ik had een vriend thuis zitten die mij deze lange wandeltocht van ruim 800 kilometer in mijn eentje toevertrouwde. Een man van wie ik ongelooflijk veel hield. En ik stond op het punt om de hele relatie flink wat schade toe te brengen.

 

Het was nu of nooit


Morgen zou de Spanjaard naar huis gaan, dus het was nu of nooit. Ik dacht aan mijn leven thuis en hoe ik langzaam tijdens mijn pelgrimstocht aan het ontdekken was hoe ongelukkig ik eigenlijk thuis was. Daar, tijdens het wandelen, ervoer ik een intens genieten van het leven. De Spanjaard was er om alles mee te delen. Ik keek naar hem, naar zijn diepbruine ogen, en zag daar een uitnodiging tot een ander leven. Als ik met hem samen ben, dacht ik, zal ik me altijd zo vrij voelen. Als ik met hem ben, dacht ik, leer ik veel beter Spaans. Als ik met hem samen ben, dacht ik, ga ik misschien wel in Spanje wonen. Goed, de beste vent had wat innerlijke schoonheidsfouten, maar hij was mijn ticket tot een ander leven.

Vanaf de middag voelde ik al een grote innerlijke pijn in mezelf in mijn buik en borstkas. Van de een op de andere dag voelde ik me helemaal niet meer op mijn gemak bij deze knappe vent. Ik wilde alleen zijn, maar het voelde alsof ik al te ver was gegaan. We hadden inmiddels al naar elkaar uitgesproken dat we gevoelens voor elkaar hadden. En ik begreep niet waar mijn verlangen om alleen te zijn ineens vandaan kwam. Ik vertrouwde mijn eigen innerlijk weten voor geen meter. Ik werd zelfs doodsbang van dat sterke innerlijk weten in mij, dus… zette ik het op het zuipen. En iedereen die mij een beetje kent, wéét dat ik helemaal geen drinker ben. (Mijn broer zegt zelfs: “Jullie hebben een alcohol probleem. Er is helemaal geen alcohol bij jullie in huis.”)
En toch, begon ik zonder mate te drinken.



Ik ging te ver


De Spanjaard had voor die avond een hotelovernachting gereserveerd voor zichzelf. Hij nodigde mij uit om ook op zijn kamer te slapen. Ik verlangde na een avond rust, na twee weken geen oog dichtgedaan te hebben. (De Camino de Santiago wandelen betekent in de meeste nachten: in grote zalen slapen met veel mensen die snurken.) Hoewel ik ook bang was dat hij hier iets mee van plan was. Ondanks dat ik direct tegen hem zei: “ik wil dan wel graag de helft van het bedrag betalen. Ik ben niet jouw Julia Roberts in Pretty Woman”, nam de naïviteit in mij het over. Hij wist van het bestaan van mijn partner af. Hij wíst dat ik niets met de verliefdheid wilde doen…
Maar de plotselinge innerlijke pijn, de verwarring omtrent mijn gevoelens voor deze man en mijn gevoelens voor het leven thuis én de alcohol, zorgden ervoor dat ik ‘s avonds een meer dan spijtige keuze maakte. Even, voordat ik besloot álles weg te gooien wat mij lief was, schoot door mijn hoofd:
‘Mijn ziel wil dit ervaren’. En daarmee sprak ik mezelf vrij mijn vriend te kwetsen en mijn lusten te volgen. We vielen op bed om over te gaan naar de volgende fase en daarna… Tja, in films wordt er dan naar de gordijnen gefilmd, dus ook in deze blog. Wat er gebeurde blijft privé, maar één ding wil ik wel heel duidelijk stellen: ik vond het helemaal niet fijn…

 

‘Mijn ziel wil dit ervaren’, dacht ik.

 

Een grote fout


Achteraf gezien leerde ik dankzij een confronterende, maar zeer inzichtgevende sessie bij iemand dat ik alle signalen in mezelf had genegeerd die dag en dat ik een hele mooie kans uit de weg was gegaan door te gaan drinken en over mijn eigen grenzen heen te gaan. “Als je naar jezelf geluisterd had, had je die middag al afscheid van hem genomen. Dan had je jezelf durven te confronteren met de grote pijn die toen al naar boven kwam. Je bent ervoor weggelopen. Die gedachte ‘mijn ziel wil dit ervaren’ is nep-spiritualiteit. Je hebt jezelf voor de gek gehouden.” Ik ben door deze sessie maandenlang van slag geweest. Inderdaad, ik was voor mijn pijn weggelopen. Ik had mezelf niet het grote geschenk gegeven om door de pijn heen te gaan en te ontdekken wat er aan de achterkant van die pijn te vinden was. Daarentegen hield ik mezelf, volgens deze coach, spiritueel voor de gek. Voor een hele lange tijd was ik mijn vertrouwen in mijn eigen innerlijke stem kwijt.
 

Het was de zomer van 2014 en in de zomer van 2018, tijdens weer een reis alleen, werd ik weer verliefd. Deze keer niet op een Spanjaard, maar op een Amerikaan. Ik had van mijn les geleerd en besloot niet bij hem in de buurt alcohol te drinken. En hem ook niet te kussen. De liefde was weer wederzijds, maar ik heb hem op afstand gehouden. Deze keer wilde ik het geschenk wél ervaren, dacht ik. En ja hoor, toen het moment daar was en we afscheid van elkaar moesten nemen, trok in mijn hart een beerput van pijn en verdriet open die me zo erg verlamde, dat ik voor ruim een half uur niet meer kon lopen. Ook hiervan ben ik maanden van slag geweest, maar deze keer ontdekte ik wel de grote liefde die erachter zat. Ik groeide langzaam naar een diepere laag in mezelf toe waarin ik momenten van intens geluk ervoer.

 

Ze zei: “Als je naar jezelf geluisterd had, had je die middag al afscheid van hem genomen. Dan had je jezelf durven te confronteren met de grote pijn die toen al naar boven kwam. Je bent ervoor weggelopen. Die gedachte ‘mijn ziel wil dit ervaren’ is nep-spiritualiteit. Je hebt jezelf voor de gek gehouden.” 

Ik ben maandenlang van slag geweest.

 

Wat is er in 2014, in Spanje, eigenlijk gebeurd?


Het is nu zes jaar later en ik zie dat wat er in die hotelkamer gebeurde, niet helemaal zuiver was. Ik zie duidelijk welke fouten ik maakte: zoals het niet serieus nemen van de voortekenen zoals de innerlijke pijn en het alleen willen zijn én laten we niet vergeten: de drang om de pijn weg te drinken; en hier trek ik mijn lessen uit, maar ik zie ook dat de Spanjaard ruim voordat ík de keuze maakte, zijn best heeft gedaan om me in dit hoekje te drijven. Het zal geen kwaad opzet geweest zijn, maar ik zie wel dat de consensus toentertijd niet helemaal duidelijk is geweest. Als ik denk aan hoe mijn lichaam reageerde, was ik verdoofd en bevroren. Het is niet de eerste keer dat me dit is overkomen. In het verleden zijn vaker mannen over een grens gegaan. Aanranding en misbruik vindt plaats op een zeer grijs gebied in het leven. Ik forceerde mezelf, maar iedere gezond denkend mens zou gezien moeten hebben dat het niet goed met me ging. Het was een zeer ongelukkige situatie.

 

En nu naar jou:

dus jij wilt seks met de man waar jij gek op bent?


Als cliënten aan mij hun seksuele verlangens uiten over de man waar ze naar verlangen, begrijp ik dat heel goed. Ik weet als geen ander hoe sterk de aantrekkingskracht is om helemaal met de man waar je zoveel voor voelt te willen versmelten. Om hard, zacht, speels, wild, álles te ervaren. Om de ervaring van tijdloosheid samen in te stappen en eindeloos te genieten van elkaar.

 

 

En als het gebeurt, zal ik de laatste zijn die hen veroordeelt, maar ik probeer hen wel altijd duidelijk te maken van de gevolgen. Seks en zelfs een lekker potje zoenen heeft gevolgen. 
Mijn vriend heeft er nog steeds moeite mee en we zijn inmiddels zes jaar(!) verder. Dit heeft gevolgen voor zijn eigenwaarde, ons seksleven, onze intimiteit samen. We groeien langzaam, maar dat het grote gevolgen heeft gekend, is nog steeds merkbaar.
Het is niet alleen lastig voor de betrokkenen, maar ook voor jezelf. Zoals je al las in mijn eigen ervaring, kan het zijn dat je een prachtig geschenk van het leven uit de weg gaat.  (Later daarover meer.)


Als je al bent vreemdgegaan


Als het wel al gebeurd is, wees dan niet te hard voor jezelf. Wat ik door eigen ervaring én die van velen anderen heb geleerd is dat vreemdgaan gebeurt. Je hebt het vaak niet eens zelf in de hand, dat heb je misschien al gemerkt. Zo vaak zeggen mensen: “Ik zal het nooit doen!”, tot het vreemdgaan hen wel overkomt en ze dit moraal moeten loslaten. Het leven én ons innerlijk leven is zoveel complexer dan wat er in de maatschappij over vreemdgaan verteld wordt. 

De weg die je nu inslaat wil je ook een heleboel leren. Ga er verantwoordelijk en wijs mee om. Daarmee bedoel ik niet alleen met de betrokkenen, maar vooral ook met jezelf. Misschien realiseer jij je ook na het lezen van deze tekst dat je misschien wegloopt van een pijn door vreemd te gaan. (Als je héél eerlijk naar jezelf bent. Ook als je het nog niet helemaal begrijpt en niet weet waar deze pijn vandaan komt.) Als dat zo is, dan is het goed om begeleiding en lieve, oordeelloze vrienden om je heen te hebben die er voor je willen zijn in de pijn. Iedere pijn in ons leven, hoe heftig ook, is er om ons dichter tot een grotere waarheid over onszelf en ons leven te brengen. Dit is niet iets wat je alleen moet aangaan. Alleen liefdevolle aandacht voor deze situatie bevrijd je van de grootste pijn en brengt je naar een grotere waarheid.

 

Iedere pijn in ons leven, hoe heftig ook, is er om ons dichter tot een grotere waarheid over onszelf en ons leven te brengen.

 

Geheim houden versus vertellen aan je partner


Ieder mens is vrij om een affaire of een eenmalig vreemdgaan voor zichzelf te houden. Ik weet niet wat goed voor jou is en/of voor jouw relatie. Pas als we aan de hemelpoort staan, zien we wat juist was om te doen. Ik heb niet de waarheid in pacht. 


Echter zijn er een aantal aspecten die ik heb opgemerkt:

1. Mannen wéten (onbewust) wanneer er iets heeft plaatsgevonden. Ze kunnen dit aanvoelen. Echt, ze zijn heus niet zo onsensitief als dat ze zich vaak voordoen! 😉
Dit is geen spiritueel bedenksel, uit ervaring en de ervaringen van vele anderen heb ik gezien dat dit punt volledig waar is. 

2. Hier geloof ik in: Als je het vreemdgaan ontkent bij je partner, zeg je tegen je partner dat hij niet op zijn intuïtie mag vertrouwen. Ik gun mijn man een sterke verbinding met zijn hart, want zo kan hij mij ook écht liefhebben. Ik gun hem een leven waarin hij de magie mag ervaren van het vertrouwen op zijn intuïtie zodat hij succesvoller wordt in zijn werk en relaties. Persoonlijk vind ik dit een behoorlijk pittige pil om te slikken, want ik wéét hoe moeilijk het is om het te vertellen. 

3. Als je veel van iemand houdt, wil je hem of haar niet kwetsen met wat er gebeurd is. Het breken van zijn of haar hart is het laatste wat je wilt. Toch, zijn wij niet degenen die de ander moeten behoeden voor pijn. In leven zijn en mens-zijn betekent pijn ervaren.

 

Trauma specialist Resmaa Menakem definiëert het zo:

“Clean pain is choosing integrity over fear
and standing in that fear with integrity
and moving towards the unknown.

The alternative path is responding from dirty pain.
Dirty pain is when we respond to fear and conflict
from our most wounded parts.
Responding from dirty pain only creates more pain,
both for ourselves and for other people.”

 

4. Maar niet alleen de betrokkenen hebben er last van, ook jijzelf moet het pijnlijke geheim meedragen. Door een geheim in stand te houden, richten we ons leven vaak zo in dat het geheim door niets in de omgeving getriggerd mag worden. Het geheim moet ‘geheim’ blijven. Op den duur creëer je een heel leven buiten je geheim om en leef je langzaam buiten de waarheid van je eigen hart. Daarnaast geeft een geheim veel stress en onrust. 

Ik heb ook meerdere malen overwogen om niéts te zeggen. Zelfs vele mensen om mij heen die ik vertrouw, zeiden dat ik het maar beter voor mezelf moest houden. Maar lieve lezer, ik hield het niet vol… Met vlagen kon ik ermee leven en op andere momenten ging ik kapot van binnen.

5. En toch: soms gaat het vertellen gewoon echt niet… Er is iéts dat je tegenhoudt. Ik ken dat. Soms duurt het jaren voordat je innerlijk de persoon bent geworden die de kracht en het vertrouwen heeft om écht eerlijk te zijn. Soms, worden we die persoon nooit. Of pas op ons sterfbed. Neem het jezelf niet kwalijk, lieve lezer… Iets geheimhouden is dikwijls niet omdat je het ‘gewoon niet wilt vertellen’, maar omdat je niet anders kunt. Ik heb jarenlang iets verzwegen, tot ik op een dag voelde dat ik het moest vertellen. Ik heb het nog weken uitgehouden om het niet te zeggen, tot ik besloot in het diepe te springen. Een grotere kracht in mij duwde me naar de verlossing van eerlijk zijn op. 

6. Ik geloof, vanuit het grotere plaatje, dat vreemdgaan beide partners overkomt. Er is geen dader en er is geen slachtoffer. Iets groters wil door beide partners heen leven. Hierin is ieder onderdeel van het proces een heilig gegeven: het niet vertellen en veel pijn en schuld ervaren én het ineens wél vertellen. En tegelijkertijd de andere partij: de partner die met vermoedens moet leven en maar geen bevestiging krijgt en uiteindelijk wél bevestiging krijgen… Alles van dit heeft effect op de groei van een mens. We doen dit gekke leven samen, we leiden een relatie samen.

Het leven is zo ongelooflijk ingewikkeld en groots. Helaas leven we in een GTST-wereld die zoveel van wat mens-zijn is, alleen maar zwart-wit ziet… En dikwijls op een platte manier naar vreemdgaan kijkt. Daarin doet het geen eer aan de grotere waarheid waarin het eigenlijk leeft. 

 

“Om een geheim in stand te houden, moet je je leven zo inrichten dat het geheim door niets in de omgeving ‘getriggerd’ wordt. Het geheim moet ‘geheim’ blijven.
Op den duur creëer je een heel leven buiten je geheim om en leef je langzaam buiten de waarheid van je eigen hart.”

 

 

 

Sta jij voor de keuze om vreemd te gaan?


Als jij nu het grote verlangen voelt om samen fysiek te versmelten, dan wil ik aan je vragen of je nog even wilt wachten. In het wachten zal er een groot geschenk voor jullie beiden naar boven komen. Houd daarbij in rekening dat als het de bedoeling is dat jullie bij elkaar mogen zijn in de toekomst, jullie dan nog steeds genoeg tijd hebben om alle hoeken van de kamer te ontdekken. 😉

 

 

Help jezelf met deze 3 inzichtvragen


Tijdens het wachten wil ik alvast wat inzichtvragen aan je stellen. Door deze inzichtvragen met aandacht te beantwoorden en in jezelf te onderzoeken, breng je jezelf naar een ander bewustzijn waar vanuit je gezondere keuzes kunt maken.

Inzichtvraag 1) Hoe voelt het voor je om jezelf niet toe te staan seks met hem/haar te hebben? Welke gedachten en gevoelens komen dan naar boven? 

Inzichtvraag 2) – Stel jezelf voor, het is nu niet de bedoeling om samen met de ander te versmelten. Om samen een leven te delen, ook niet in de toekomst, hoe is dat voor je? Wat voel je dan?
Sta deze vraag even helemaal toe: het is niet de bedoeling om samen te zijn. Dit wat we nu hebben is alles, wat er is… Meer niet… En ook hij zal weer van het toneel verdwijnen. Dan ben ik weer alleen.
– Welke pijn ligt er achter jouw verlangen? Welke pijn wil er in jou naar boven komen als je ervoor kiest om niet samen te versmelten, maar om juist een stapje achteruit te nemen? Om te kiezen voor afstand, in plaats van je over te geven aan deze enorme aantrekkingskracht?

Inzichtvraag 3) Stel, je hebt wél seks met deze persoon. Hoe zou deze de seks eruit zien? Fantaseer er even over en schrijf het ergens op. Vraag jezelf dan af: wat zegt dit verlangen over mij? Wat zegt het over een verlangen dat ik heb voor mijn leven?
Voorbeeld: als je wilt dat de seks langzaam is en vol aandacht, kan het goed zijn dat dit sowieso een zielsverlangen van je is om zo meer je leven te leiden. Hoe kan je dit dan meer aan jezelf geven?

 

In mijn ervaring heeft de pijn álle ruimte en tijd nodig. Het duurde bij mij ruim zes maanden om losser te komen van mijn laatste verliefdheid. We hadden (en hebben) geen contact, maar mijn hele innerlijk was nog steeds met hem verbonden. Ik heb vele momenten van pijn en eenzaamheid gekend. Soms was het bijna niet om uit te houden en wilde ik dolgraag contact met hem opnemen, maar mijn nieuwsgierigheid naar de andere kant van de Pijn was groter. Ik gaf mijn eigen hart de tijd om het op haar tempo op te lossen.

 

 

De andere kant van de pijn

In deze zes maanden heb ik niet alleen maar pijn ervaren, maar ook intens geluk. Ik ben op een totaal nieuw spoor in mezelf gekomen, dankzij mijn geduld en mijn onderzoek naar de projectie van deze laatste man met mijn Ziek van verlangen methode.

De relatie tot mijn vriend is ook veel romantischer, liefdevoller en intiemer geworden. De liefde is dankzij deze ontmoeting en dankzij mijn keuzes in wijsheid meer gaan stromen in mezelf, mijn relaties en mijn werk.

 

 

Zelf aan de slag


Wil jij dit ook ervaren? Zoals je misschien al hebt ervaren, is verlangen naar een ander vrij intens. Er wordt van alles in jezelf aangeraakt. Dat verdient alle tijd en aandacht voor een duurzaam effect.

Daarom geef ik alleen intensives: een hele dag lang onderzoek je samen met mij waarom je zo verlangt naar de ander. Ook ontvang je twee navolgsessies zodat ik in de anderhalve maand die erop volgt, nog als steunpilaar kan fungeren voor je nieuwe leven met de opgedane inzichten van de intensive. Wel zo fijn en hoog nodig! Je hoeft deze weg niet alleen af te leggen. Ik sta naast je en ik steun je in welke keuze je ook maar maakt of hebt gemaakt. Ik wil je brengen naar de waarheid van je eigen hart, zodat je gezonde keuzes kunt maken. 

 

Meer informatie over Ziek van verlangen zijn?
Bekijk de blogs hieronder: 

Verliefd op een collega

Verliefd op een collega

Van alle mensen die vanaf 2016 in mijn praktijk komen, komt ongeveer 60% met een belangrijke vraag over het verlangen naar een dierbare collega. In mijn nieuwste podcastaflevering vertel ik over wat ik leerde over het diepere verhaal achter het verlangen naar iemand...

Omgaan met paniek

Omgaan met paniek

Ze praat snel. Ik hoor de paniek in haar stem via de speaker van mijn telefoon die op luidspreker staat. Met mijn ogen gesloten leun ik achterover in mijn stoel terwijl ik naar haar spraakwaterval luister. Ik ben opgehouden dingen te noteren in mijn notitieboekje....

Hoe ga je om met twijfel?

Hoe ga je om met twijfel?

Aarzelend zat ze voor me. Ze twijfelde of ze een bepaalde opdracht moest aannemen waar ze flink wat geld mee zou verdienen, maar… Ze vond vanaf het begin dat de organisatie een lelijke wijze van contact onderhouden had. “Ik zit niet in een situatie dat ik de opdracht...

Bekentenis

Bekentenis

Op de camping sta ik bij de afwas en ik raak aan de praat met een wat oudere Nederlandse man. Hij vraagt wat voor werk ik doe. Een vraag die voor sommigen eenvoudig te beantwoorden is, maar ik vind het altijd een spannende vraag die ik met zorg beantwoord. Eerst...