Als je van alles wat ik hier schrijf hou, dan ga je ook van dit boek houden. Het is eerlijk, echt en herkenbaar. Zeker voor moeders die ook een kind hebben dat overleden is, maar ook voor andere mensen in rouw én voor mensen die een verhaal vol inspiratie willen lezen. We verwachten dat het boek in 2018 verkrijgbaar is.
Het einde van het boek komt langzaam(!) in zicht, maar nog steeds vind ik het iedere ochtend weer eng om voor de laptop te gaan zitten en te beginnen met schrijven.
Ik weet nooit wat er gaat komen. Ik weet naar welke teksten ik mag kijken én ik weet welke ‘problemen’ er zijn die opgelost moeten worden, maar ik weet nog helemaal niet HOE.
Die HOE DAN? is halloweenachtig eng.
Die ruimte tussen wéten wat er nog niet klopt en de oplossing lijkt iedere ochtend gigantisch groot.
Het is een te groot project om alleen te dragen. Naast de hulp van mijn vader en van één van mijn broers die nu meehelpt met het technische deel in het schrijven, schrijft bij ieder woord dat mijn moeder en ik op papier zetten, God met ons mee.
Ik spreek hierin voor mezelf, maar ik denk dat mijn moeder dit voor haarzelf ook zal beamen:
Hij leidt me. Hij beïnvloedt mijn lichaam, mijn gemoed, mijn sensitieve vermogen om aan te voelen welke hoofdstukken nog mogen groeien en welke klaar zijn voor de wereld.
Hij maakt me moe wanneer ik moet stoppen om te verwerken wat ik zojuist schreef en om nieuwe inzichten te ontvangen.
Hij maakt me licht en energiek als ik Zijn woorden op mag schrijven. Hij toont me wanneer mijn overleden broer bij me komt buurten en meeschrijft, waarna ik hem soms denkbeeldig in de lucht een high five geef omdat ik het zo verdomde mooi vond wat hij zojuist bij me influisterde.
Het schrijven aan dit boek is één grote, dagelijkse meditatie om in het geloof van mijn eigen kunnen, mijn bijzondere relatie met mijn moeder en onze relatie met God te vertrouwen.
En steeds weer is er maar één oplossing voor de angst die ik heb: achter de laptop gaan zitten, kaarsje aan, een kan met water aan mijn zijde, de documenten openen en concentreren maar. Zeker vandaag vind ik het spannend om weer te beginnen want ik weet dat ik nu iets moeilijks moet gaan doen, maar ik doe het gewoon weer. Mijn verlangen en mijn vertrouwen is al te groot geworden om terug te krabbelen.
Al eens van het Praktiseer je eigen wijsheid spel gehoord? In dit spel los je een probleem dat je op dit moment hebt, op door helemaal die pan uit te schrapen. Kijk bij inzichtspellen in de taakbalk Media.
Veel mooie inzichten en speelplezier gewenst!
Het beest in mij
Mijn zomerjurkjes zijn gestreken en mijn mascara zit er keurig op. Ik ben schoon, geschoren en mijn ochtendadem is dankzij de tandpasta verdwenen. Op mijn rekening staat precies voldoende, het huis is opgeruimd, ik kus mijn vriendje op zijn hoofd tussen thuis-werken...
De diepere betekenis van twijfelen
Twijfelen heeft niet als doel om een antwoord te vinden. Twijfelen is een innerlijk mechanisme dat zichzelf in stand wil houden. Een vicieuze cirkel waarin eindeloos gedachten tegenover elkaar gezet worden, waarvan de een het nooit van de ander zal winnen. Het...
De 5 geschenken van onzekerheid – Joanna Macy
In tijden van crisis kruipt er een grote, hardnekkige onzekerheid in onszelf naar boven. Een onzekerheid die ons helemaal gek kan maken. Je gedachten blijven maar doorgaan. Ze schetsen allerlei mogelijke toekomstscenario's: alsof je je aan het voorbereiden bent voor...
Wat moeten we doen?
Bijna de hele dag door stellen we aan onszelf de vraag: wat moeten we doen? Wat moeten we doen om ons weer goed te voelen? Wat moeten we doen om helder te krijgen wat onze missie is in het leven? Wat moeten we doen om succesvol te worden? Wat moeten we doen met de...
De scheppende kracht van het zwarte gat en de liefde
Vaak in de avonden of midden in de nacht, maar soms ook hele dagen lang, kan je je leeg, verveeld of somber voelen en lijkt het alsof je leven geen mogelijkheden meer kent. Je hebt een hekel aan alles: jezelf, je leven, je weet niet meer wat je hier op aarde komt...