Waarom zeggen wat je ECHT vindt heel belangrijk is

God, wat hebben we toch veel over voor de lieve vrede. Om alles kalm, stil en gemoedelijk te houden. Om alles bij het oude te laten: dat wat we kennen, dat wat we niet hoeven te vrezen. Om een ander maar niet te kwetsen, om geen contact, misschien wel voor altijd, te verliezen.

Want het is toch fijn nu!? 
En dat nare gevoel dat ik heb, is gewoon, alleen, enkel, mijn schuld. Ik ben het. Niet jij.

Maar, als jij je ziel wel uitspreekt, als jij eerlijk, zonder je in te houden, (eindelijk!), zegt wat je werkelijk vindt: 
– dat een ander zich respectloos naar je heeft gedragen
– dat je de ander gewoon echt even niet begrijpt
– dat de ander zich als een kind aan het gedragen is, dat ten koste gaat van een hele organisatie/project
– dat misschien wel de ondergang betekent van een organisatie, van een eigen bedrijf
– dat de ander iets aan het doen is waarvan jij denkt dat het zo niet goed gaat
– dat je de ander mist
– dat je vreemd bent gegaan
– dat je doodongelukkig bent in deze vriendschap en je totaal niet gezien voelt
– dat de ander… (vul in.)
– dat jij… (vul in…)

Dan beland je samen met de ander in het bekende, grote ongemakkelijke moment. Als jij eerlijk bent, komt die bliksemschicht die jullie beiden raakt en jullie voor een gapend, oneindig aanvoelend ogenblik, lamgeslagen laat voelen. Er ontstaat een niets. Een nothingness. A not-knowing of what will happen next. Terwijl het hart verraderlijk snel klopt omdat het weet dat eindelijk het kooitje weggehaald is en ze haar vrijheid tegemoet kan vliegen.

Ik doe het ook. Ik houd zo vaak mijn stomme lippen op elkaar omdat ik mezelf niet de ellende in wil praten.

Maar ik neem mij steeds weer voor om wél de duisternis in mezelf te tonen.
Omdat ik de volgende ervaring heb:
Als ik aan anderen vraag absoluut eerlijk naar mij te zijn, gaat er iets prachtigs in mij kapot. Het gebeurde eergisteren toen ik de eerste versie van mijn eerste Engelse filmpje (ooit) aan mijn vriend en aan een Amerikaanse vriend liet zien. Hun kritiek was ongelooflijk sterk. Ik brak. Ik kon niet meer slapen. Ik voelde me de grootste mislukking ooit.

De volgende ochtend voelde ik helder dat alles dat ze zeiden allang in mij zat. De kritieken die zij noemden, had ik eerder in mijzelf niet serieus genomen. Ik had ze ook gezien, ik had ze ook gevoeld, maar ik had er niets mee gedaan.

Wat deze twee mannen deden, was dat ze mij aanmoedigden mij in mijn grootsheid aan de wereld te tonen. Ze moedigden mijn creativiteit aan, mijn originaliteit, mijn echtheid en ze gingen niet voor minder. Alsof ze zeiden: jij ziet niet wat je in huis hebt en daarom doe je zo, maar wij weten dat je het kunt. We hebben het al zo vaak bij je gezien. Wij willen dié Anne.  Wij willen dat ook jij streeft naar de hoogste, beste, krachtigste jij. Als we onze monden OPENEN naar de ander, in plaats van GESLOTEN HOUDEN, eren we de grootste, wijste, talentvolste, liefhebbende ANDER. Dan eren we de persoon die de ander in wezen is. Je zegt, in alle liefde: Voor minder ben ik niet bij je. Voor minder werk ik niet samen met je.  Voor minder praat ik niet met je. Voor minder lig ik niet in één bed met je.

Als we onze monden GESLOTEN HOUDEN eren we (onbewust) de kleinste, gefrustreerde, luie, haatdragende, terroristische, waanzinnige gremlin in de ander. Toen de twee mannen hun waarheid aan mij toonden, kwam mijn gremlin er zeker uit en hield het met de hele nacht wakker, maar dit was NODIG om, tot in de puntjes van mijn tenen, te voelen dat ik dit niet wil zijn. Dat ik niet, in wezen, zo ben. Ze hadden gelijk. Vaak zitten we verstrikt in onze haatdragende gremlin en hebben we die ene bliksemschicht van eerlijkheid nodig om onszelf ervan te bevrijden.

Hit me baby one more time. 
Because it sets me free.

Wees eerlijk, lezer. Wees dodelijk eerlijk, lieve lezer. 
Set us free.
Liefs, Anne

Spreekt deze tekst je aan? Delen mag. 
Foto door kunstenaar en fotografe en zoveel meer: Yvette Jacobs
Illustratie door Anne van der Sligte (ik dus.)

Meer inspiratie lezen? Misschien zit er iets tussen waar je net een vraag over had: