Vaak in de avonden of midden in de nacht, maar soms ook hele dagen lang, kan je je leeg, verveeld of somber voelen en lijkt het alsof je leven geen mogelijkheden meer kent. Je hebt een hekel aan alles: jezelf, je leven, je weet niet meer wat je hier op aarde komt doen. Deze donkerte die je overvalt, noem ik ‘het zwarte gat’. Anderen noemen het ‘het grote niets’ of de ‘umbra nihili’: de schaduw van niets die over ons heen hangt. Haar grootte is zo oneindig en niet te bevatten als het universum. En zoals de aarde een plek kent in dat grote niets van de ruimte, zo bestaat er ook een oneindig ‘niets’ in ons.
Maar dit zwarte gat, of grote niets, is er niet om ons te plagen. Ze is de bron van alles en de bron van niets, ze is de schepper van creativiteit en vernietiging, van geboorte en dood, van vreugde en pijn, ze geeft en ze neemt. En ze zal voor de rest van ons leven in ons bewustzijn zijn.
Voor de rest van je leven zal je momenten ervaren waarin je compleet de draad kwijt lijkt te zijn. Maar in tegenstelling tot de radeloosheid die je kunt voelen als je je daarin bevindt, is het zwarte gat de aankondiging van een nieuwe geboorte die in je leven plaats wil vinden. Een nieuwe geboorte: een nieuwe levenshouding, een manier van denken die meer bij je past, een nieuwe baan, een frisse wind in de liefde, een nieuwe creatie.
In deze tekst laat ik je zien welke rollen de liefde, verliefdheid en ziek van verlangen zijn innemen in het zwarte gat. En waarom het wijs is om je bewustzijn over het zwarte gat te verruimen om een succesvol (liefdes)leven te ervaren.
Komt ie dan: wat heeft liefde te maken met dat ‘akelige Niets voelen’?
Volgens John O’Donohue, in zijn bestseller boek Anam Cara (1997), is liefde de natuur van de ziel. Het is haar natuurlijke habitat; de plaats waarin ze leeft, zich voedt en groeit. Het zwarte gat is een deel van onze ziel. Liefde brengt creatie voort vanuit het zwarte gat.
Liefde is vertrouwen, liefde laat je ontspanning in de overweldiging van het zwarte gat voelen, liefde is het vervoersmiddel van verzet en pijn, naar overgave en ‘erkennen wat er is en waar je nu staat’, liefde zorgt ervoor dat je vanuit de totale radeloosheid weer in beweging komt als de tijd daar is.
John O’Donohue beschrijft hoe we Anam Cara’s (Anam betekent ziel en Cara vriend, een Keltisch concept) in onze levens hebben: diepe verbindingen met mensen waarin we door middel van liefde (vriendschap, relatie, een kortstondige, vurige ontmoeting), in de ogen van de ander mogen zien wat er in ons leven vanuit het zwarte gat gecreëerd mag worden.
Ik lees zijn boek deze maand en iedere bladzijde is een bevestiging van alle wijsheid die ik al jaren door me heen hoor komen en die ik praktiseer met mijn klanten. Zo ook met klanten die Ziek van verlangen zijn: mensen die verlangen naar een (on)bereikbare ander (waarin de relatie onmogelijk is; door al gehuwd te zijn, of al in een relatie te zijn). Verliefd worden of verlangen naar iemand is niet een kleinigheidje dat wel weer overgaat, het is een belangrijk moment in je leven waarin de ziel tot je spreekt.
We ontmoeten onze ziel door de ogen van de ander. We kunnen onze ziel nooit helemaal bevatten, we vangen slechts een glimp van haar op, maar in de taal van liefde kunnen we horen waar onze ziel nu het meest naar verlangt. Wat wil ze in jouw leven creëren? Wat wil ze in jouw leven ervaren?
Als je iemand ontmoet hebt die je in één keer leek wakker te kussen, zoals de prins een slapende Doornroosje wakker kuste, dan heeft het zwarte gat en de ziel, met haar compagnon liefde, aankondigt wat vanuit het grote niets, dat oneindig diepe, zwarte gat, geboren wil worden.
Liefde in de vorm van aantrekkingskracht
De aantrekkingskracht die je tot de ander voelt, staat voor de boodschap van de liefde. De aantrekkingskracht is de liefde die vanuit het donkerte van het zwarte gat naar het licht wil lopen. De ander laat een nieuwe levenshouding zien die jij aan mag nemen voor je huidige leven. Een manier van doen waarmee je de pijn die je nu in je leven ervaart, de wonden die je hebt, de problemen die op je pad zijn ontstaan, mag aankijken. Om zo het nieuwe dat wil ontstaan in je leven te verwelkomen.
Oké, dat is theorie, maar hoe werkt het dan? Hieronder vind je 3 voorbeelden:
1) Zo kunnen we een speelsheid in de ander enorm aantrekkelijk vinden; dan kan het zijn dat misschien het Leven van je vraagt om meer speelsheid in je eigen leven toe te laten. Omdat je misschien te streng, te star in je relatie, je werk, je denken staat.
2) Of vind je de aandacht en de rust die de ander heeft voor zijn of haar leven mooi, ook dan is het aandacht en rust waar jij misschien zo naar verlangt voor de snelheid en haast die je in je leven oplegt.
3) Of is het experiment aangaan en de imperfectie leven precies dat waar je stiekem het meest naar verlangt, omdat je zelf zo’n perfectionist bent.
Door het toeëigenen van de levenshouding van de ander; dat wat je zo aantrekkelijk vindt aan de ander en dat wat misschien tussen jullie ontstaat, breng je jezelf dichter tot jouw zielsbestemming; tot dat waar toe je uitgenodigd wordt om te leven.
Nog een voorbeeld, omdat een lezer hier laatst naar vroeg:
Zo kan het ook zijn dat je misschien zelf geen partner hebt en zoekende bent, maar steeds op de ‘verkeerde mannen’ valt. Maar misschien laten al deze mannen een levenshouding zien die jij mag aan gaan nemen om uiteindelijk bij de perfecte partner te komen. Misschien kiezen zij toegewijd voor spiritualiteit, bewustwording en ruimte maken voor het voelen en ben je dit misschien nog maar matig in je leven aan het beoefenen. Misschien kies jij nog steeds eerder voor verstand en netflix dan de stilte van een goed boek. Of zijn de onbereikbare mannen altijd toevallig enorme natuurgekken, maar zit jij nog steeds iedere dag binnen… Wat leeft de ander wat jij zo aantrekkelijk vindt? En wat zou dit over jou kunnen zeggen?
De wond is een opening waardoor we ons echte zelf kunnen zien
Iedereen waar we verliefd op worden of naar verlangen, leeft de toestemming om jouw hartsverlangen te leven. Dat wat jij bij jezelf niet (voldoende) toelaat, leven zij. Jouw ziel wacht op het moment totdat jij eindelijk deze verlangens zelf gaat leven, waardoor de ziel door de gewonde openingen in je Zijn kan stromen. Je gaat dan merken dat je een totaal andere kijk ontwikkelt naar jezelf en je leven, van waar je een een prachtige, voedende liefde ontwikkelt. Vanuit het zwarte gat, wordt het nieuwe dat geboren wilde worden, geboren.
Liefde in de vorm van een fijne relatie (met je huidige partner of iemand anders), liefde in de vorm van een nieuwe woonplek die meer past bij wie jij wezenlijk bent, liefde in de vorm van een nieuwe werkplek die jou meer eert, liefde in de vorm van een prachtige nieuwe vriendschap, hobby, een gezondere geldstroom of wat het ook maar is wat eerst gewond was; wat tijdelijk open en beurs was, en van waaruit nu de gezonde, oorspronkelijke essentie kan groeien.
Bij het verwelkomen van een zwart gat 2 maanden geleden,
kregen mijn vriend en ik plots een poes op ons pad.
Het is een kunst om de ander niet met de projectie te identificeren
Hoe heerlijk de liefde en verliefdheid ook kan voelen die je voelt voor de ander, vroeg of laat kom je altijd weer het grote zwarte gat in jezelf tegen. Het voelt alsof je weer totaal wordt teruggeworpen op jezelf. Je herkent het zwarte gat door een unheimlich Gefühl, alsof er iets niet klopt, er is een ergernis, ineens ben je helemaal niet meer zo gelukkig en zorgeloos, alsof het ‘jeukt’ van binnen (tenminste, zo voel ik het ;)).
Want in dat zwarte gat, is er niets of niemand. Het zwarte gat is een absentie van alles wat je ooit gekend en gebouwd hebt in je leven. Het zwarte gat is het voor eventjes loslaten van het verhaal dat je dag in en dag uit van jezelf maakt. Dat loslaten is nodig om het nieuwe geboren te laten worden. Maar ja, ’t is wel pittig natuurlijk. En vaak slaan dan ook alle stoppen bij je door. De ander de schuld geven van dit gevoel is vaak verleidelijk.
De ander lekker de schuld geven van de diepe pijn die je voelt
Het is menselijk om als je verliefd wordt op iemand de projectie met de ander te identificeren: om te geloven dat de liefde die je voelt, alleen gevoeld kan worden als je samen met de ander bent. Zo lang de ander in je leven is, is de pijn van het zwarte gat er niet. Maar vroeg of laat kom je erachter dat de ander meer is dan de projectie. Als je pas een relatie met iemand hebt, breekt na de fase van verliefdheid altijd het moment van het zwarte gat aan. Spiritueel gezien omdat de relatie een nieuwe vorm aan mag nemen. Maar in werkelijkheid geloven velen van ons op dit moment dat de ander de schuld is van de pijn die ineens in ons ontstaat; van de pijn die weer terug is gekeerd. ‘De ontmoeting met de ander nam ooit het zwarte gat voor even weg, dus als we het weer ervaren, wordt de pijn oppervlakkig gelinkt aan de ander.’ Ik heb het ook gedaan, zo vaak. En ik doe het nog steeds.
De wijze Eckhart T. sprak met zijn vrouw eens over de liefde en de pijn die in ons zit en zei het volgende:
“ Then inevitably, at some point, the person you singled out, or made special in your eyes, fails to function as a cover up for your pain, hate, discontent or unhappiness which all have their origin in that sense of insufficiency and incompleteness. Then, out comes the feeling that was covered up, and it gets projected onto the person that had been singled out and made special – who you thought would ultimately “save you.” Suddenly love turns to hate. The ego doesn’t realize that the hatred is a projection of the universal pain that you feel inside. The ego believes that this person is causing the pain. It doesn’t realize that the pain is the universal feeling of not being connected with the deeper level of your being – not being at one with yourself.“
Uit: What is it like to be in relationship with an enlightened being
Eckhart Tolle, in gesprek met zijn vrouw Kim Eng
In wezen is het zwarte gat van ons. En van niemand anders. De ontmoeting/het samen zijn met de ander is alleen een boodschap van liefde.
Velen verbreken bij het terugkeren van het zwarte gat hun relatie of hun huwelijk. Mensen doen dit niet omdat ze dat graag willen, maar omdat niemand hen ooit geleerd heeft hoe ze aanwezig kunnen blijven bij het zwarte gat. (Ik geloof dat we dit in deze tijd massaal aan het leren zijn.)
Het is normaal om bang te zijn voor de donkerte in ons, want in dat niets bevindt zich het ultieme loslaten van alles wat je kent. Het is angstaanjagend. Voor onze geest staat het ervaren van het zwarte gat gelijk aan de dood en het verdedigingsmechanisme zal er ook alles aan doen om hiervan weg te lopen: om contact te blijven zoeken met de persoon waar je naar verlangt/verliefd op bent; in de hoop dat de ander de pijn weg kan nemen, om ons te storten op verslavingen; tijdelijke verdovingen die meer schade toebrengen dan heling. Maar als je aanwezig durft te blijven bij het zwarte gat, kom je weer bij liefde uit én bij de nieuwe creatie die door je heen wilt stromen. Dan kom je uit bij de ziel die iets meer geboren wil worden in je leven. Het vraagt om geduld en moed, maar de beloning is pure rijkdom! (Meer daarover later in deze tekst waarin ik iets meer over mijn eigen ervaring vertel van het afgelopen half jaar.)
lekker eten om je zwarte gat op te vullen: been there en ik doe ’t nog steeds.
Het zwarte gat is in essentie een groot, leeg, wit canvas van jouw leven en is dus innig verbonden met je ziel en haar natuur liefde. Na, of al tijdens de verliefdheid, komt de ontmoeting met het zwarte gat weer en van daaruit mag de stap genomen worden om de boodschap van liefde; dat wat je zo aantrekkelijk vond aan de ander, te leven.
Geen contact met de ander is soms het antwoord
Soms is hiervoor fysieke afstand tussen jou en de ander nodig voor zolang als dit nodig is. Want alleen op die manier kan je door je eigen zwarte gat gaan om bij de liefde en de nieuwe creatie uit te komen.
Ook dan pas kan je met een helder hart en een helder hoofd overzien of een innige, toekomstige verbintenis met de ander mogelijk is. Soms komen mensen op ons pad om maar voor even te blijven en om de boodschapper van liefde te zijn; als een engel van vlees en bloed, maar soms zijn ze er om te blijven. (Lees de blog hierover: we ontmoeten de ander om een reden) Het leven bepaalt. Ineens kom je elkaar weer tegen, bijvoorbeeld. Of komt er na een tijd weer een sterk verlangen in je op om contact op te nemen met de ander of de ander neemt contact met jou op. En voelt dit spannend, maar goed.
Mijn persoonlijke ervaring
Afgelopen zomer tijdens mijn reis in mijn eentje door Amerika ontmoette ik een intelligente, knappe Amerikaan. Na het onderzoeken van de projectie, kwam ik erachter dat ik meer natuur in mijn leven wilde en meer poëzie (en het liefst poëzie waarmee een aanbidding en eenheid met de natuur getoond wordt). Dit ben ik nu al meer dan een half jaar, iedere dag, aan het toepassen. Ik heb in dit half jaar vele, pijnlijke zwarte gat-momenten gehad en iedere keer wilde ik dolgraag contact met de Amerikaan opzoeken, maar ik heb het steeds niet gedaan. We zijn nu 7 maanden verder en dankzij het dagelijks beoefenen van de projectie en mijn vertrouwen op de zwarte gat momenten, ben ik langzaam(!) in een totaal nieuwe plek in mezelf beland. Mijn ervaring met het leven is 180 graden veranderd. Ik heb een sterker contact met de bron waar vanuit de onderliggende waarheid van het leven komt en ik voel alles intenser.
De les is echter nog niet afgelopen want de aantrekking is nog steeds actief in mij. Er is een nieuw hoofdstuk aangebroken: ik zie steeds helderder welke wonden er in mijn leven zijn, met andere woorden: welke openingen er zijn waardoor heen mijn ziel wil leven. Zo worden de wonden in mijn relatie nu kenbaar en zie ik dat ik de levenshouding van de Amerikaan aan mag nemen om mijn relatie, tot de relatie tussen mijn vriend en mij, mag aannemen om in de nieuwe fase van de relatie van mijn vriend en mij te komen. Gewondheid in de relatie betekent niet per sé dat de relatie moet stoppen, maar dat de relatie mag stoppen zoals je het gekend hebt en een nieuwe vorm van de relatie wil leven om beide personen in de relatie beter te maken.
Wees dapper genoeg om het zwarte gat als een bron van liefde te zien en niet als de vijand
Ontmoetingen in de liefde zijn prachtig, want eindelijk krijg je die glimp van jouw nieuwe zielspotentie te zien die in je leven wil leven, maar haar natuurlijke schaduw is het zwarte gat. De liefde en de ziel bestaan niet zonder deze oneindige diepte. Vroeg of laat kom je in ontmoetingen in de liefde het zwarte gat weer tegen en weet dan dat dit het heilige moment is waarop de projectie los aan het laten is. En de volledige integratie van de boodschap van liefde bezig is. Hoe dieper het zwarte gat, hoe dichterbij de ziel is. (In het boek Zinvol rouwen dat ik samen met mijn moeder Kitty Vromen schreef en eind maart, begin april 2019 uitkomt, lees je hoe het doorleven van het zwarte gat in mijn moeders rouw om haar zoon Robin haar bij haar ware essentie bracht.)
Tips voor omgaan met het zwarte gat
Als je er midden in zit, eis dan niet van jezelf dat je moet weten wat je met je leven moet doen. Als je erin zit, is praktisch zijn het allerlaatste wat je nodig hebt. Het zwarte gat is niet van het praktisch zijn: die slurpt en zucht en steunt alleen maar en rekt zich in iedere seconde die voorbij gaat meer uit. Ze vraagt aan ons om mee te rekken. Het toelaten van heiligheid en zachtheid is nu het allerbelangrijkst. Steek een kaarsje aan, bid tot waar jij in gelooft, vraag om hulp van iets groters, zet een fijn muziekje aan, wéét dat dit moment ook weer voorbij gaat, stap de natuur in, drink een kop thee, aai een hond of een kat, doe een dutje, kook lekker eten voor jezelf (liefst een beetje gezond ;)). Je hoeft niets te analyseren op dit moment, je mag het zwarte gat haar werk laten doen. Inzichten en actie komen zodra je weer wat meer energie en lichtheid in jezelf waarneemt.
De grootste tip om het wonder van dit proces uit deze tekst te ervaren, is dit:
Als je ziek van verlangen bent; als je verlangt naar een onbereikbare ander, en je zit hier enorm mee, dan raad ik je van harte aan om in mijn praktijk langs te komen en het onbewuste verhaal van de liefde tussen jou en de ander, bewust te maken. Door bewustwording gaat de integratie met de boodschap van liefde sneller en hoef je minder momenten van het zwarte gat te ervaren. Ook is de kans vele malen kleiner dat je keuzes maakt die op de langere termijn jezelf en anderen pijn doen. Ik begeleid in coaching mensen met het ontdekken van de diepere betekenis van hun verlangen. Als je er klaar voor bent om wijze keuzes te maken in je leven en om dichter bij je ware zelf uit te komen (een wonderlijke ervaring, ik maak het nu dagelijks mee!) dan verwelkom ik je van harte in mijn praktijk.
Liefs
Anne
Heey Anne!
Wat heb jij dit mooi geschreven!
En ik vind die begeleidende Gifjes super leuk gekozen!
Ik heb jou advies eens goed opgevolgd en gekozen om deze dag van Migraine, niet weer veel te tijd te besteden aan alleen maar de migraine te verminderen…
Maar na elke verplichte taak zoals eten, boodschappen enzo… Mezelf rust te gunnen!
En dat werkt fijn! Geen grote frustraties meer! Maar steeds bewuste keuzes!
Gezien ik ook regelmatig depressies meemaak… Ga ik inderdaad, maar ook weer op dit punt, eens minder doen en meer ontspannen!
Nog bijzonderderer…Ik heb vandaag jou energie kunnen voelen die mij heeft geholpen in ook een stukje, meer liefdevolle beslissingen te maken!
Met vriendelijke groet!
Novardi
PS: teering wat ben jij wijs zeg! Zo wijs, dat ik zelf soms twijfel aan mijn eigen wijsheid!
En met al die input van het internet… Goede en slechte informatie! Al die coaches, zoals jij ook al zei, brengen mij ook vaker aan het twijfelen!
Dus zo is de humoristische, maar toch wel serieuze vraag ontstaan:
“Wat zou ik doen of hoe zou ik handelen als er geen internet was?”
Wat mooi Novardi! Afgelopen week hoorde ik de schrijver Pico Iyer in een podcast nog zeggen: we nemen tegenwoordig het tempo aan van machines, maar dat is niet het werkelijke leeftempo dat bij ons mensen hoort.
Regelmatig pauzes inlassen (volgens mij heb je dat nog van de Leren scheppen cursus, of niet?) en het niets toelaten is inderdaad een mooie manier om niet zo zeer het niets toe te laten, maar het Leven toe te laten. Om niet alleen te verwerken wat je zojuist hebt gedaan, maar ook het leven en jezelf de kans te geven om iets te creëren.
En over die wijsheid, alles wat jou hier geraakt heeft en aan het denken heeft gezet, zat allang in jou he. Ik ben niet zo zeer wijs, die bron waar we allemaal uit putten en contact mee kunnen hebben, die is pas wijs. Ik ben alleen een vertaler, een boodschapper. Want in mijn leven klungel ik ook gewoon nog aan hoor. Maar door het vaker toepassen van de bovenstaande wijsheid bijvoorbeeld, merk ik dat mijn leven meer één wordt met die bron. En dat het normale leven langzaam begint over te lopen met de diepere staat van zijn van het leven zelf. Dat is super cool en hoopgevend.
Iedere keer als jij opmerkt; dit raakt me en je inderdaad afvraagt; wat wil ik er ermee doen in mijn eigen leven? Zo werk je ook aan jouw verbinding met jouw wijsheid! En je hoeft echt niet te twijfelen aan je eigen wijsheid he. In de nieuwe podcast van mijn moeder en ik: Echt dichtbij, vertellen we hoe je gedachten en ideeën uit je eigen wijsheid kunt herkennen. Misschien ook nog leuk om te luisteren, want dat zal misschien iets meer met je zelfvertrouwen doen. En voelen dat je al super goed bezig bent!