In deze blog lees je alles over relatiedrama. Relatiedrama is het meest dodelijk gif dat we onze mooie, waardevolle relatie kunnen toedienen. In de meeste gevallen sterft een relatie een vroege dood omdat we niet doorhebben dat we het aan het doen zijn en omdat we dikwijls niet weten hoe het ook anders kan. Heck, zelfs vele huwelijken lopen op de klippen omdat we relatiedrama te serieus nemen. Maar wat is het precies? En hoe je kom je er van af? Lees meer in deze blog.

Je voelt het al aankomen. Je liefje doet iets totaal ‘verkeerd’ en je wordt niet boos, maar lijp:

Godverdomme, waarom doet hij nooit iets in huis? (Ik ga voor het gemak verder op ‘hij’.)
Weer niet die wc-rol opgehangen. Is hij simpel, ofzo?
Zijn dit de eerste tekenen dat hij eigenlijk geen goeie man voor me is?
Hij werkt het eten naar binnen zonder mijn zorg en aandacht te proeven.
Hij houdt niet meer van me.
Hij ziet me niet meer staan.
Hij is net als al die andere foute mannen. Ik hou mezelf voor de gek.

 

Gedachten die voortkomen uit lijpe gevoelens (frustratie, ergenis, woede) gaan snel. Razendsnel. In slechts een paar seconden ben je al een plan aan het maken over hoe je een leven zonder hem inricht. Waar ga ik wonen? Hoe ga ik het betalen? 

 

En terwijl jij een escape plan aan het maken bent, zit hij rustig op de bank en scrollt op zijn telefoon. Je hoort hem lachen om een of ander dierenfilmpje. Tien minuten geleden was er nog niets aan de hand met jou. Je voelde je eigenlijk best prima. (Nou, misschien ook niet helemaal.) 
Maar nu. Ooh, nu is de hel losgebroken. De duivel in jou heeft vrij spel.

 

Ja, ik vind deze gif ook best eng. Maar het was dit of the exorsist.
Dan vind ik kleine, bezeten meisjes toch net iets enger.

 

Je gaat de strijd aan: “Wanneer doe je de afwas? En wanneer was je van plan om die wc-rol eraan te hangen? …” Je bent boos. Heel boos. En hij voelt alweer hoe laat het is.
 “Moet je ongesteld worden?” 
“Nee, hou toch op met je ‘ongesteld worden’ altijd. Je bent echt een lul. Ik meen het! Waarom doe je niks in huis!? Ik vraag me af of je überhaupt nog wel wil samenwonen. Of je nog wel samen met me wil zijn!”

 

Voordat je het weet praat je tot ver na bedtijd over wat er allemaal mis is aan hem en aan de relatie. Jullie ogen beginnen te hangen, maar jij bent nog niet van plan om dit ‘belangrijke gesprek’ te beëindigen en te gaan slapen. De oplossing is nog niet gevonden. Nog niet alles is genoemd. Hij gaapt. Jij roept:”Wat gaap je nou? Vind je ons niet belangrijk?!”

 

Je bent meedogenloos. En stiekem weet je ook wel dat je te hard voor hem bent, maar dit moeten jullie NU bespreken. Dit kan niet wachten op morgen. Dit moeten jullie vannacht nog oplossen.

 

Je voelt dat het tijd is om het meest dodelijke wapen uit je tas te halen: je noemt dat ene incident dat je hem nog steeds niet hebt vergeven. En hem ook nooit zal vergeven.

 

 

Maar langzaam wordt het rustiger. De ruimte tussen je gedachten wordt groter. Je kijkt hem aan en je denkt: wat een schatje is het toch. Waar ben ik eigenlijk mee bezig? 

Er is weer liefde. Jullie hebben seks. (Geweldige seks! Je denkt: er moet wel heel veel liefde tussen ons zijn om zo’n fijne seks te hebben.) Jullie vallen in slaap. De wekker gaat te vroeg.  

Eén week gaat het goed, tot er weer iets voorvalt en het hele gesprek wordt voortgezet. Het wordt weer laat, het is weer emotioneel, er wordt gerampetampt en de volgende dag zijn jullie weer brak. 

 

Is dit gezond? Nee. Dit heet relatie drama.

Je relatie zal waarschijnlijk niet lang duren. Eén jaar, twee jaar? Voor de uithouders soms nog veel langer. Maar dit is niet gezond voor je partner en jou. Niet gezond voor je lijf en niet voor je geest.

 

Relatiedrama zit vol met symptoomproblemen
De problemen die je wilt bespreken in het urenlange praten lijken oprecht en gemeend, maar zijn symptoomproblemen: ze verhullen een kernprobleem. Er is eigenlijk iets anders aan de hand. 

 

Ook al blijf je tot diep in de nacht met elkaar praten, praten, praten een echte oplossing komt niet. En nee, die fijne seks aan het eind en de liefde die daarna gevoeld wordt, is ook niet helemaal echt.  Ik ben hier zo streng in, omdat ik zoveel relatiedrama de laatste tijd hoor, dat ik het idee heb dat iedereen denkt dat het normaal is. Ik heb er zelf ook in de eerste jaren van mijn relatie aan gedaan. Ik dacht ook dat het normaal was. Maar mijn vriend en ik zijn uit onze relatiedrama gestapt. Het putte ons uit. We besloten dat we dit niet meer wilden.  

Symptoomproblemen zijn problemen die aan de oppervlakte door onszelf gecreëerd worden omdat we niet stil durven te zitten met de werkelijke pijn.
We durven niet ons gezicht naar het werkelijke probleem te keren.

 

Zo herken je symptoomproblemen: 

• Symptoomproblemen laten je chaotisch, gestrest en vreselijk in de war voelen. Wanhopig zelfs. 
• Ook heb je de behoefte om ‘het probleem’ (wat je ook maar als probleem het verklaart) DIRECT op te lossen. Er is geen tijd te verliezen.   
  

 

Zo ontstaan symptoomproblemen in relatiedrama: 

1. Je voelt iets naars. Daarmee begint het. Jij voelt iets naars. In jou. Hoe de innerlijke pijn ontstaan is, weet je zelf eigenlijk ook niet zo goed. 
2. Daarna (en dit gebeurt héél snel) zie je iets buiten je gebeuren dat je niet zint en je projecteert alles wat je voelt daarop. Als je mannetje in de buurt is, heeft hij het te verduren. Je maakt een verhaal van de reden van jouw pijn. Jij voelt je zo, omdat hij zo’n malloot is. Omdat hij alwéér ‘dat ene stomme ding’ doet. Dat eerst die pijn plaatsvond en daarna hij iets deed wat zogenaamd verkeerd is, heb je eigenlijk niet zo door. Let op: dit proces gaat gewoon heel snel. En het is heel menselijk.
3. Er ontstaat een sneeuwbaleffect: er wordt van alles bijgehaald om de projectie te rechtvaardigen. Je voelt je zo chaotisch, zo in de war, dat je van alles erbij haalt dat misschien de oorzaak zou kunnen zijn van deze innerlijke vuurbal. En verrek, alles dat je erbij haalt, klinkt ook heel waar. Dit is het werk van het glorieuze, ingenieuze ego dat zo Nobelprijswinnaarslim is dat je alles gelooft wat het zegt. 
4. Met een kleine, valse nobelprijswinnaar in je, klink je zo overtuigend dat je partner alles begint te geloven wat je zegt. En soms heb je het echt wel bij het rechte eind en benoem je grote pijnpunten die aandacht behoeven. Maar niet zo, schatje. Niet als jij zo boos bent dat je tandvlees ervan gaat bloeden. Met zoveel verwijten, verwardheid, stress in je body kan geen enkele constructieve verandering plaatsvinden.   
   

 

Nu komt het: wat zou eigenlijk de juiste zet zijn als je in de drama belandt?

3 tips om met relatiedrama te stoppen:

 

1) Loop weg. Spreek met je partner af dat als jij niet wegloopt, hij/zij maar moet weglopen. Weglopen is KILLING voor het ego en het ego zal er dan ook alles aan doen om jou te laten geloven dat je moet blijven praten, dat je actie moet ondernemen, maar laat je verstand het werk doen. Stuur je lichaam naar de wc. Naar de badkamer. Sluit jezelf op. Pak nog snel een kussen mee en schreeuw keihard met je mond tegen het stof gedrukt. (Of gewoon hardop, maar die vrijheid voelen we vaak niet.) Of loop naar buiten, stap de natuur in. Direct als jij of de ander, of jij, wegloopt, voel je hoeveel pijn dit doet. We hebben aangeleerd gekregen dat pijn slecht is, maar in dit geval is het goed. Voel wat er te voelen valt. Deze heftigheid in je lijf wil ervaren worden. Geef er uiting aan. Als het woede is: ga rennen en schreeuw de longen uit je lijf. Als het verdriet is: laat je tranen vrij. (Luister, als het niet zo goed gaat, desnoods muziek waarbij je altijd moet uiten. Voor mij is dat Marco Borsato.) Vraag jezelf niet af waar dit in hemelsnaam vandaan komt, probeer niets te verklaren, maar laat het gewoon door je heen komen. Je mind zal proberen om het te verklaren, maar probeer niet vast te houden aan een verhaal. De oorzaak van de pijn die je voelt zal ongeveer vanaf een half uur na je uitbarsting tot je komen. Die bedenk je niet, maar die zal als een inzicht naar jou toe komen. Vaak, dus bijna altijd!, heeft de werkelijke oorzaak van de pijn NIETS met de ander te maken. Werkelijk NIETS. Goed nieuws dus. (Zo ben ik erachter gekomen dat mijn vriend echt mijn prins op het witte paard is.) Het heeft te maken met een innerlijke pijn in JOU. Wel nog belangrijk: als je wegloopt, zeg dat dan even. En vertel waarom. Wees duidelijk en liefdevol in je expressie en woorden. Geef een kus, pak een hand vast. Zoiets.

2) Of, in plaats van weglopen, kan je ook direct uiten wat er in je speelt. Maar dit is niet zo’n makkelijke. Vraag aan jezelf, of als de ander lijp aan het doen is: “Baby, what’s wrong? Wat is er écht aan de hand?”  Als er op dat moment een antwoord, vanuit je allerdiepste, verste, binnenste naar boven rijst, dan heb je ‘de goeie’ te pakken. Als er weer een antwoord vanuit de emoties van stress, wanhoop, in de war zijn “ik weet het nie-hiet!” naar boven komt, laat de ander de vraag dan nog eens (met rust) stellen. In veel gevallen zal je als eerst “ik weet het niet” zeggen, terwijl je het stiekem wél weet. Ga nog even door. Sluit je ogen. Adem. Hoor hoe de ander de vraag stelt en wie weet komt er iets omhoog. Als de wanhoop aanhoudt, volg dan stap 1. 

3) Reageer niet meer op de drama van de ander. Zit stil en luister. Ben in liefde aanwezig. Fascineer je (beiden) over de kracht van het demoontje in ons. Van de drama die gecreëerd wordt. Geniet van dit optreden.

 

 

 

Hoe voelt de ‘echte pijn’?
Als je de echte pijn te pakken hebt, ervaar je helderheid, een heftige pijnscheut, een pijn die door God lijkt gegeven, maar tegelijkertijd, en vlak daarna, ook een enorme rust. Een: ja, dit is het.
Ik wil dan alleen maar een potje huilen en helemaal niet meer praten. 

 

Mijn lief en ik kennen de symptomen van symptoomproblemen (symptoom, symptoom) nu zo goed, dat we binnen een paar minuten weten dat dit geen ruzie is die we hoeven te maken. We stappen niet meer in de valstrik van eindeloos praten, want we weten dat we zoveel gelukkiger zijn zonder de drama. En als het toch komt, dan weten we dat er iets is dat onze aandacht vraagt die wij aan onszelf moeten geven. De ander kan luisteren, maar we eisen niet meer van de ander dat hij of ik het voor ons oplost.

 

Een relatie zonder drama is rustiger, meer in balans, er is meer vertrouwen, de liefde stroomt veel en lang en de zelfliefde is ook gegroeid. We kunnen er meer voor elkaar zijn. Een relatie zonder drama is ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’.   

 

Wanneer gaat mijn drama mode vaak ‘on’?
Misschien herken jij je erin:

 

• Ik beland in de drama als ik stress met mijn werk heb. Als ik me zorgen maak over geld of als ik iets niet afkrijg wat ik graag af had willen hebben. 
• Als ik iets op facebook heb gezien dat me heel slecht en onzeker laat voelen over mezelf.
• Als ik in een druk restaurant zit (teveel prikkels, geluid, mensen).
• Als ik in mijn pms zit of menstrueer. (Als hij vraagt of ik in mijn pms zit, is het meestal waar. 😉 Haha!)
• Als ik oververmoeid en overprikkeld ben.
• Als hij iets doet dat een innerlijk verlangen bij mij weerspiegelt. Hij geeft me geen aandacht, is vaak: waarin kan ik mezelf nu aandacht geven? 

 

Idee: ga zelf op onderzoek uit om te zien hoe jij reageert op jouw innerlijke pijn.
Wanneer wordt jij getriggerd? Wanneer wordt jij ineens heel aanhankelijk? En wat wil je eigenlijk dat jouw lief voor jou oplost? 

 

De rol van de man in de relatie
Mijn drama zal altijd zijn blijven komen. Ik ga er niet vanuit dat ik zo verlicht raak dat het voor altijd zal verdwijnen. Maar het is de kunst om mijn pijn de aandacht te geven waar het werkelijk naar verlangt. Mijn vriend speelt een belangrijke rol in dit proces. Als ik begin met de drama, prikt hij er heel snel doorheen. Mannen kunnen dat heel goed. Mannen weten wat bullshit is. En wat niet.
Als jij een man bent en je leest dit: zorg dan voor de gezonde kracht in de relatie. Vertrouw op jouw bull shit radar. Volg de bovenstaande 3 tips. Probeer te vragen wat er echt aan de hand is, loop weg of wees aanwezig. Wat goed voelt voor in het moment.  En nee, dan ben je geen lul, (ook al zal zij vanuit het duiveltje in haar dit nu wel roepen) dan ben je haar prins op het witte paard. Geloof me, ze zal je later dankbaar zijn. 

 

Een allerlaatste vraag die jij misschien hebt:
wat nu als mijn partner helemaal niet handig is met zijn gevoel?
Wa nu als hij niet van zelfontwikkeling houdt?
En zelf soms de drama begint?

Er is, om te beginnen, maar één iemand in de relatie nodig die de bovenstaande stappen durft uit te voeren. Geloof me, jouw partner zal volgen. Er zijn veel (met name mannen) partners die niet geïnteresseerd zijn in zelfontwikkeling. Mijn vriend eerst ook niet. Hij kwam echt niet achter mij aan hoor en hij was echt niet degene die vroeg: “oh schatje, wat is er nou aan de hand? Wat is er écht aan de hand? Laten we even van de bovenste naar de onderste chakra ademen.” Maar omdat ík dit ben gaan invoeren en dit realiseerde, is het langzaam beter geworden. Tot nu. Tot het moment dat hij wel degene is die zegt: “oke, wat scheelt er écht? Kom op, Anne. You know better than this!” 

 

Aan jou dus de keus:
Wil je slapeloze nachten? En dat de relatie waarschijnlijk geen lang leven zal hebben? Prima. Maar je kunt ook zien wat deze relatie echt inhoudt en iedere pijnlijke trigger zien als kans om dichter tot jezelf te komen. En om zo jullie liefde gezond te voeden.  

 

 

 Ervaar jij nu pijn in je relatie? En kom je niet goed bij de werkelijke reden van je pijn? Dat snap ik, het kan heel lastig zijn. Daarom heb ik een methode ontwikkelt waarin je leert luisteren naar de waarheid achter je pijn. Je kunt een 1 op 1 sessie bij me aanvragen. Voor een sessie op Skype of in mijn praktijk in Leuth. Deze kan je dus zonder je partner doen!  

 

Na de sessie kan de liefde weer voor jezelf en je lief weer stromen.
Eén ding wil ik al tegen je zeggen: wat erachter zit, is heel liefdevol, krachtig en helder. Dus wees maar niet bang ;). Ook al denk je nu misschien: maar dan moet ik daarna de relatie verbreken! Don’t worry. 99% van de keren is dit NIET ZO.   

Geef jezelf deze extra aandacht. Iets in jou wil gehoord worden. Klik op de button voor meer informatie over een sessie.