Om mij heen zijn er meerdere relaties die (tijdelijk) verbroken worden. In alle gevallen voelden de beide partners in de relatie dat er iets aan zat te komen en dat het even helemaal niet meer goed zat. Maar omdat het voor een lange tijd te eng was om los te laten, deden ze het maar niet. En omdat eigenlijk ‘geen enkele reden’ goed genoeg klonk. Verstandelijk begrepen ze het niet. Met als gevolg dat er veel spanning en stress in henzelf ontstond: niet goed slapen, meer ruzies dan normaal, neerslachtige gevoelens. De liefde was er nog wel, maar ze leek overschaduwd te worden door iets dringends. Een noodzakelijkheid: de stem van het Leven die een storm op de liefdeszee blies.
Het is verwarrend:
Zoveel van elkaar houden, zó gek op elkaar zijn, maar toch voelen dat er iets niet klopt.
Ik heb het zelf ook meerdere malen in mijn relatie en leven ervaren. Over een paar dagen ken ik mijn vriend precies 10 jaar en zijn we al 10 jaar met elkaar verbonden, maar we hebben de relatie ongeveer 4x letterlijk verbroken. En op een magische wijze kwamen we toch altijd weer bij elkaar. Ondanks vreemdgaan, ondanks pijn. Ik schreef net het woordje letterlijk, omdat we elkaar gemiddeld 2x per jaar goed moeten loslaten.
Wij bepalen niet hoe de liefde loopt.
De Liefde bepaalt. En ze spreekt met de stem van het hart.
De stem van het hart lijkt een ander stemvolume te hebben dan de stem van onze gedachten. In tegenstelling tot het harde, concrete drammen van onze gedachten in het hoofd, spreekt de stem van het hart fluisterend, zacht en streelt ze over de borst en de buik. De stem van het hart is vele malen krachtiger dan de woorden die door ons brein gevormd worden.
Ik verwonder me er vaak over. De stem van het hart laat ons rustig en opgelucht voelen. Ze maakt dat wat onhelder in ons was, weer even helemaal helder. Maar…
De stem van het hart leeft in het huidige moment en ze kan niet verder kijken dan drie dagen vooruit. Ze eist dat we nu, in dit huidige moment, een belangrijke stap ondernemen waarmee de toekomst voor even troebel en donker zal worden.
Ze kijkt niet naar ‘wat hoort’ of ‘wat zou moeten’, ‘wat goed zou zijn’, ze heeft geen argumenten nodig. Voor argumenten haalt ze zelfs haar schouders op.
In het geval van de vele gebroken relaties om mij heen (het zal ook wel met mijn werk te maken hebben dat ik er zoveel ken 
) heeft de stem van het hart in deze woorden gesproken:
“Nu even niet. Ik kan nu even niet met jou in een relatie zijn, ook al hou ik wel heel veel van je.”
Ik vind de stelletjes die ik ken erg dapper dat ze, na lang tegenstribbelen, naar deze stem durven te luisteren. En dat ze open durven te staan voor het onbekende. Ergens voelen ze al wat eraan gaat komen en dat maakt hen op een vreemde manier, door alle zee van pijn heen, zielsgelukkig. Alsof het eindelijk allemaal weer even klopt.
Alsof ze eindelijk weer kunnen ademhalen.
Alsof er nog nooit iets zo waar heeft gevoelt, als het maken van deze keuze.
Het hoeft niet te betekenen dat de breuk voor altijd is, maar voor nu wel.
Er is iets groters dat de overhand nam en daar kunnen we in het leven maar beter naar luisteren ook. Uiteindelijk worden daar beide partijen in de relatie beter van.
Lieve, warme groet,
Anne
Lees dit als je ruzie hebt met je lief
Het is oké om net iets te lang vast te houden. Om net iets te lang iets te doen waarvan je diep van binnen weet dat het niet goed is. Voor jou niet en voor de ander niet. We doen het allemaal. Te lang, te pijnlijk, te verstikkend, vernietigend. We vechten door met...
