Vertel me wat ik niet kan zien
Ik ben blind. Hartstikke blind. Stekeblind. Ik-zie-geen-hand-voor-ogen-blind.
Ik zie niet hoe sterk ik ben, hoe mooi ik ben, hoeveel ik kan. Ik zie niet wat ik al gedaan heb en hoe succesvol ik ben.
Ik zie niet hoe slim ik ben, hoe lief, grappig, integer, speels, wijs ik ben.
Ik zie alleen maar jou.
Ik zie alleen maar hoe mooi jij bent.
Hoe grappig jij bent.
Hoe iedereen naar jou luistert, aan jouw lippen hangt.
Hoe mooi jouw manier van lopen is, hoe mooi de blik in je ogen is, hoe mooi jouw glimlach is.
Hoe slim jij bent en hoe dom ik lijk naast jou.
Hoe sterk jij bent en hoe zwak ik lijk naast jou.
Hoe succesvol jij bent, hoeveel geld jij hebt, en ik armoedig ben, naast jou.
Ik zie alleen maar jou.
Ik zie alleen maar jou.
Ik zie niet dat mensen mij heus wel mogen, net zoveel als dat ze jou mogen,
dat ze me helemaal niet stom vinden.
Dat ze echt wel naar mij luisteren.
En dat als ze dat niet doen,
ik het aankan,
dat ik net zo sterk ben, als jij.
Dat ik net zo mooi loop, als jij.
Dat mijn blik net zo mooi is, als jij.
Ik zie het niet, ik zie het niet, ik zie het niet.
God, wie vertelt mij toch wat ik niet kan zien?
Wie laat mij inzien dat ik vandaag en morgen, en zelfs overmorgen en volgend jaar, de moeite waard ben?
Dat jij en ik van mij mag houden?
Jou wil ik alle aandacht geven
naar jou wil ik voor altijd luisteren,
maar niet naar mij,
want ik zie mij niet,
ik zie mij niet,
ik zie mij niet.
Vertel me wat ik niet kan zien.
Vertel me hoe ik mezelf wel kan zien.
Vertel me waarom ik mezelf, in hemelsnaam, niet zie, zoals ik jou zie.
Gaan voor wat ik wil
Iedere dag kijk ik ongeduldig uit mijn raam of mijn tulpen al groeien. En nee, dat is geen codetaal voor iets schunnigs. Ik plantte daadwerkelijk een paar bollen vorige herfst, langs het pad waar mijn coachees naar de voordeur wandelen. Ik stelde een koninklijk entree...
Wat kan ik toch een trutje zijn
Gisteravond maakte ik ruzie met mijn liefje. Of hij met mij. Ik weet niet meer wie begon. Maar ik weet wel hoe het eindigde: hij lag op de bank voor zich uit te staren en kon geen woord meer zeggen. En ik, ik blééf maar praten. Praten, praten, praten, praten... Alleen...
Wanneer zelfhaat zijn intrede doet
Er zijn momenten in het leven waarin we een enorme stap mogen maken om onze eigen waarheid te volgen. Een stap die offers met zich meebrengt. Het offer van het grootste soort. Ik heb het niet over geld, of over spullen, of een valse zekerheid zoals het veranderen van...
Jezelf dragen
Waarom het zo eng is weet ik niet. Maar ik doe er soms uren, en laten we eerlijk zijn: ik doe er soms dagen over voordat ik ga zitten, mijn lichtblauwe moleskine dagboek met vlekken erbij pak en ga schrijven. Ik begin altijd hetzelfde: ik schrijf de datum op, zet...
Het riskeren van vreugde
We hebben allemaal een wond van binnen die eens in de zoveel tijd flink begint te etteren. (Excuses voor het beeld.) Twijfel je of jij dit hebt? Dan wil ik aan je vragen: wanneer was de laatste keer dat jij iets te fel reageerde op een geliefde of een collega? (Ik...
Zij die het krachtigst zijn
Zij die het krachtigst zijn hebben het minst energie.Zij die het krachtigst zijn verontschuldigen zich het meest.Zij die het krachtigst zijn houden (te) vaak hun mond gesloten, zo vaak dat ze voor anderen zelfs dom of simpel kunnen overkomen.Zij die...