Zelfvergeving na een fout

Hoe vergeef je jezelf als je iemand van wie je heel veel houdt, pijn hebt gedaan? Hoe zak je niet weg in het moeras van zelfafwijzing of zelfs zelfhaat, om wat je gedaan hebt, als je het betraande gezicht van de ander ziet? Als je tot diep in je botten beseft: jouw lijden, komt door mij..?

(Dit schuldgevoel is er niet altijd direct, soms duurt het even. Met name wanneer de high van de verliefdheid nog groot is, is er weinig schuldgevoel. En er zal ook altijd een rechtmatig deel blijven bestaan dat zich alles behalve schuldig voelt, maar vooral dankbaar is voor de ervaring. Dat mag. En dat is ook terecht.)

Bij sommigen lukt het niet om samen als stel verder te gaan, omdat het verwijt van de ene kant en het zelfverwijt aan de andere kant te groot is.

Bij anderen worden in het Ziek van verlangen-proces hele families ontwricht, soms niet eens alleen door hen, maar wat als een sneeuwbaleffect zo ontstaan is.

Of er is zo’n groot zelfwantrouwen ontstaan na dit hele proces, dat het moeilijk is om zelfstandig verder te gaan. Er ontstaat een bevriezing omdat het zelfvertrouwen ontbreekt dat nodig is voor de moed om nieuwe keuzes te maken en nieuwe wegen in te slaan. Of er vindt een intense neerslachtigheid plaats om überhaupt nog van het leven te kunnen genieten.

Zelfvergeving

In het Ziek van verlangen-proces ontkom je er niet aan om op een bepaald moment vergeving voor jezelf te mogen vinden. Om jezelf, en alles wat je wel of niet gedaan hebt, met de handen van Liefde vast te houden. Om jezelf te vergeven voor het vreemdgaan, of dat nu emotioneel of ook fysiek gebeurd is, om jezelf te vergeven voor het (jarenlange) geheim houden, om jezelf te vergeven voor de pijn die anderen doet door je eigen zoektocht in het leven, om jezelf te vergeven voor de afwezigheid naar eventueel je gezin…

Je kunt wachten op je partner dat deze jou vergeving schenkt, maar in veel gevallen kan je dan lang wachten. Jouw partner heeft diens eigen proces te gaan hierin en er is niets, maar dan ook echt niets, wat jij kunt zeggen of doen om de pijn van de ander te verzachten. (Dat duurt altijd even voordat we dat ook echt doorhebben! Daar gaan een heleboel ruzies aan vooraf. 😉 ) En al geeft de ander jou op een dag het geschenk van vergeving, in hoeverre kan je het dan zelf ook voelen als je zelf nog vastzit in wroeging?

Het is jouw werk om de spleet naar lichtheid te vinden in de donkerte die je voelt.

“Another definition of success: learning to love yourself enough to be OK with being the villain in someone else’s story.” – Emily McDowell

Ik ben ooit vreemdgegaan en ik heb jarenlang hele pijnlijke geheimen voor mijn partner gehad. Ik heb hem hiermee vreselijk veel pijn gedaan. Ik heb geworsteld met een groot wantrouwen naar mezelf. Ik haatte mezelf. Terwijl ik ook dankbaar was voor mijn ervaringen. Die twee stonden niet los van elkaar.

Maar ik moest een manier vinden om mezelf te vergeven, anders kon ik niet verdergaan met mijn relatie.

Hoewel mijn vreemdgaan vandaag de dag nog steeds geen makkelijk onderwerp is in mijn relatie, heb ik dankzij mijn zelfvergeving een manier gevonden om een mooie toekomst met mijn geliefde te kunnen dromen. Eén waar ik zelf ook gelukkig ben en mezelf zie als een prachtige vrouw en niet als iemand die altijd achteraan de feiten zal lopen omdat ik ‘iets slechts zou hebben gedaan’. Ik kan nu honderd procent aanwezig in deze relatie zijn en zijn liefde ontvangen. Ik geloof dat ik dankzij mijn zelfvergeving, zelf de weg heb vrijgemaakt om de relatie een tweede kans te geven. Wat mijn lief gedaan heeft om mij te vergeven, weet ik niet. Dat is ook echt helemaal aan hem. Daarin vertrouw ik hem. Maar ik heb verantwoordelijkheid genomen voor mijn deel. Waarna ik het deel van zijn werk ook echt kon ontvangen.