“Wat nu als ik nooit een man vind?” Ilse schuift met haar voet een denkbeeldige lijn op de grond. Een donkere lijn met aan het eind een hoopje aarde verschijnt. We zitten dicht tegen mekaar aan, om elkaars lichaamswarmte, maar ook om de vriendschap die we samen koesteren te voelen. Ik maak me even van onze aanraking los en kijk haar onderzoekend aan. Ilse is mooi, ze is grappig, ze is intelligent, talentvol, creatief. Ze is mijn vriendin en ik hou zielsveel van haar. Ze is zoals een paar andere vriendinnen die ik heb die ook rond de dertig zijn, geen partner hebben en wel verlangen naar het krijgen van een kind. Ik begrijp niet waarom ze single is. Ze wil zo graag een vriend, maar de juiste vent lijkt maar niet te verschijnen.
“De tijd tikt,” vervolgt ze. “Nog even en mijn kansen zijn over… Misschien moet ik maar opzoek gaan naar een zaaddonor?”
Ik pak haar hand vast en geef een kneepje. “Kijk me eens aan,” ze richt haar mooie, jonge gezicht naar me op. Wat haren veegt ze uit haar gezicht, waarvan een paar blijven plakken in haar mond. We lachen terwijl ze ze eruit spuwt. Als ze klaar is, zuchten we eens diep. “Ik snap dat je bang bent, Ilse…” Ze knikt. “Jij, en zoveel andere vrouwen, zijn op dit moment de eerste vrouwen die niet gelijk hoefden te trouwen en kinderen te krijgen toen we begin twintig waren. We zijn de eerste generatie die onze eigen vrijheid op de eerste plaats mogen zetten. We zijn de eerste vrouwen die ons mogen afvragen wat WIJ willen, in plaats van wat anderen willen. We zijn de eersten die iets anders doen dan honderden(!) generaties van vrouwen voor ons. We zijn de eersten die financieel onafhankelijk moeten proberen te zijn.
Natuurlijk ben je bang. Natuurlijk zijn we allemáál bang. Zelfs ík ben bang en ik héb gewoon een vaste vriend. Zal ik ooit een kind krijgen? Is het niet te laat als ik het pas eind dertig doe?
“Omdat niemand het ooit gedaan heeft en omdat de toekomst nog zo onduidelijk is, nog zo’n zwart, vaag, onduidelijk gat, dat ons doodsbang maakt, wil dat nog NIET zeggen dat het onmogelijk is. En dat wij onmogelijk zijn. De angst is geen voorbode voor wat gaat komen. Het is gewoon angst. We weten het niet. Maar we kunnen alleen maar hopen op het beste…”
Er klopt iets niet (long read)
Een uitgebreide blog over 'vastzitten', niet vooruit kunnen gaan, zelfverwijt, je schamen en ondertussen voelen dat 'er iets niet helemaal klopt'. Aan de hand van een persoonlijk voorbeeld: mijn onvermogen om te kunnen autorijden na een klein auto ongeluk, deel ik wat...
Mijn pijn is jouw pijn (long read mét video’s) NL
"The soul of the world is crying to be heard, and only those who have suffered can fully recognize it. If women can come to know the sacred dimension of their own and the earth's suffering, if they can see that it is part of the mysterious destiny of the soul of our...
Huilen om Justin Bieber – het ziek van verlangen proces uitgelegd
"'s Avonds huilde ik in mijn kussen omdat ik dacht dat ik nooit zoveel van een man zou kunnen houden als Justin Bieber," biecht muzikant Billie Eilish op in haar documentaire 'The World's A Little Blurry' (apple tv). "Ken je dat, dat als je een tijdje een relatie met...
Ben ik de bitch? (hoofdstuk uit mijn boek!)
Het wordt tijd dat ik een eerste hoofdstuk met je deel van mijn boek Ziek van verlangen. Ik zit nog volop in het schrijfproces, maar dit verhaal voelt als het juiste moment om met jou te delen. Ik hoop dat het je mag raken. Context: herfst 2020. Het gesprek met mijn...
Angst in coronatijden
De hele nacht lag ik te woelen in bed. Mijn Mind was ervan overtuigd dat er ieder moment een inbreker binnen kon komen die mijn spullen zou meenemen, me zou verkrachten en, als ik echt een beetje pech had, me de keel door zou snijden. Slaperig vertelde ik liefkozend...
Troost
Een dierbare vriendin van mij heeft me veel geleerd over de werking van ons zenuwstelsel. Ze leerde me onder andere dat veel in het leven draait om de zoektocht naar veiligheid. Iedere dag weer, vraagt het lichaam zich af: ben ik veilig? Ben ik veilig in deze ruimte?...
