“Wat nu als ik nooit een man vind?” Ilse schuift met haar voet een denkbeeldige lijn op de grond. Een donkere lijn met aan het eind een hoopje aarde verschijnt. We zitten dicht tegen mekaar aan, om elkaars lichaamswarmte, maar ook om de vriendschap die we samen koesteren te voelen. Ik maak me even van onze aanraking los en kijk haar onderzoekend aan. Ilse is mooi, ze is grappig, ze is intelligent, talentvol, creatief. Ze is mijn vriendin en ik hou zielsveel van haar. Ze is zoals een paar andere vriendinnen die ik heb die ook rond de dertig zijn, geen partner hebben en wel verlangen naar het krijgen van een kind. Ik begrijp niet waarom ze single is. Ze wil zo graag een vriend, maar de juiste vent lijkt maar niet te verschijnen.
“De tijd tikt,” vervolgt ze. “Nog even en mijn kansen zijn over… Misschien moet ik maar opzoek gaan naar een zaaddonor?”
Ik pak haar hand vast en geef een kneepje. “Kijk me eens aan,” ze richt haar mooie, jonge gezicht naar me op. Wat haren veegt ze uit haar gezicht, waarvan een paar blijven plakken in haar mond. We lachen terwijl ze ze eruit spuwt. Als ze klaar is, zuchten we eens diep. “Ik snap dat je bang bent, Ilse…” Ze knikt. “Jij, en zoveel andere vrouwen, zijn op dit moment de eerste vrouwen die niet gelijk hoefden te trouwen en kinderen te krijgen toen we begin twintig waren. We zijn de eerste generatie die onze eigen vrijheid op de eerste plaats mogen zetten. We zijn de eerste vrouwen die ons mogen afvragen wat WIJ willen, in plaats van wat anderen willen. We zijn de eersten die iets anders doen dan honderden(!) generaties van vrouwen voor ons. We zijn de eersten die financieel onafhankelijk moeten proberen te zijn.
Natuurlijk ben je bang. Natuurlijk zijn we allemáál bang. Zelfs ík ben bang en ik héb gewoon een vaste vriend. Zal ik ooit een kind krijgen? Is het niet te laat als ik het pas eind dertig doe?
“Omdat niemand het ooit gedaan heeft en omdat de toekomst nog zo onduidelijk is, nog zo’n zwart, vaag, onduidelijk gat, dat ons doodsbang maakt, wil dat nog NIET zeggen dat het onmogelijk is. En dat wij onmogelijk zijn. De angst is geen voorbode voor wat gaat komen. Het is gewoon angst. We weten het niet. Maar we kunnen alleen maar hopen op het beste…”
Geheimen
Geen idee waarom het zo lang heeft geduurd voordat ik eerlijk naar mijn vriend durfde te zijn. Het gebeurde in 2014, dus... ruim 6 jaar lang rolde iedere keer als hij ernaar vroeg een schoongepoetste leugen over mijn lippen. In plaats van de pijnlijke waarheid. Ik...
Spreken vanuit je hart
Najaar 2015 We zijn thuis bij onze ouders en we hebben net gegeten. Mijn broer Frank en ik ruimen de tafel af. Mijn broer Robin blijft zitten. Ik erger me aan hem. Hij zat vrij monter aan tafel, dus naar mijn idee kan hij prima meehelpen met de tafel af te ruimen....
Podcast deeper please: de diepere feminiene wijsheid in ons
Waarom is het zo lastig om je 'goed genoeg' te voelen? In deze podcast vertel ik over een diepere, feminiene wijsheid (vrij van gender) die we allemaal in ons hebben, maar die we door onze huidige patriarchale samenleving dikwijls uit het oog verliezen. Ik herinner je...
short mantra poem (english): the deep feminine
I can take all the time I need. I am allowed to break promises. I don’t need to understand everything. I trust my body’s wisdom. My body guides me and always tells the truth. I am here to sensually enjoy life. Through feeling, smelling, tasting, hearing all that is...
Ben ik genoeg? Over de diepe feminiene wijsheid in ons
"Als je dit leest, hoef je helemaal niets. Alle verwachtingen die je over jezelf hebt, mogen even losgelaten worden. Je bent zo'n fijn, leuk mens. Ook als je niets doet. Ook als je niets weet. Ps: gun je jezelf een momentje zonder telefoon?" Dit tekstje hangt...
Short read: boekentip – Belonging van Toko-Pa Turner
Er zijn boeken die je hart en je hoofd 180 graden laten draaien. Ze breken je zo open dat je er ineens achterkomt dat dít je natuurlijke staat van zijn is en niet hoe je al jaren, dag in-dag uit, geleefd hebt. Goed, je was aardig op weg, maar dit? Dit had je niet zien...
