Falen is vallen in wie je werkelijk bedoeld bent te zijn

We houden elkaar voor de gek.
Iedere dag aanbidden we oppervlakkigheid; 
dat wat ligt op de oppervlakte
en niet wat daaronder leeft.

Dezelfde lege praat, dezelfde angst.
Het idee dat geld alles oplost,
dat mooie spullen, mooie kleren, succesvol zijn en een mooi uiterlijk
precies dat is waarvoor we hier op aarde zijn.

Het lijkt alsof we vergeten zijn
waarom we hier op aarde zijn.

Hard werken is het middel
‘het druk hebben’ is de taal
onszelf overschreeuwen: nooit eerlijk zijn,
nooit afdalen naar de waarheid die in ons ligt,
en zelfs, 
op een bepaald moment,
ontkennen
dat er nog iets ónder de façade ligt.
 

Maar vroeg of laat,
ontdekken we
dat iedere stap die we op die kale oppervlakte zetten 
leeg is,
dat er geen echo
van opwinding, ontroering en vreugde weerkaatst. 

Falen
is de overgang
van hoe we denken dat het hoort

of hoe we denken dat het zou moeten zijn,
naar 

hoe het bedoeld is te zijn. 

Falen wil vallen
in een veel grotere waarheid over het leven. 
Het wil dieper, 
de bodem raken: 
het fundament van wie je bent.

En als falen succesvol is
Als ze doet waarvoor ze staat
Dan haalt ze ons compleet onderuit
Dan geeft ze ons de zegen van het compleet breken tot iets waarvan we geen idee hebben wat het is,
wie we zijn.
Tot alleen aanwezigheid in het moment overblijft. 

Drinken van thee, knipperende ogen, een glas water, het eten voorbereiden, de hond of de kat aaien, een geliefde kussen, grapjes maken, creativiteit.

Zien wat er overblijft
als alles wat niet echt is wegvalt 
is puur geluk,
puur leven.
Dat is
waarvoor we hier gekomen zijn. 

Is het leven saai? (gedicht)

Is het leven saai? (gedicht)

Het leven kan ik soms als ietwat saai en duf ervaren. Ik dacht dat het veel meer spanning en avontuur zou bevatten, maar de laatste tijd ervaar ik dat juist in al het bekende; dat wat ik dénk te kennen, een hele wereld verborgen ligt. Ik hoef niet per sé grote reizen...