Het beeld dat anderen over mij maken

“Er is een beeld dat anderen van me hebben. En als ik dat beeld zie, denk ik: dat ben ik niet. Niet echt. Als ik mijn ogen sluit en heel diep voel, zie ik mezelf heel anders. Daar houd ik me aan vast. En daar verbind ik me regelmatig mee,” zegt Lena Dunham (Girls) in een interview. Het raakt me wat ze zegt. Ik fiets naar huis en luister naar ‘armchair expert’, een geweldige podcast waar bekende mensen vanuit kwetsbaarheid hun ervaringen delen. Vandaag luister ik naar Lena, iemand waar ik enorm veel waardering voor heb. Ik dacht dat Lena Dunham, van alle bekende mensen, toch wel een zeer duidelijk beeld van wie ze echt is uitstraalde. Ze is in haar werk; zowel in haar boek als in haar series en film, én op instagram, zo verdomde eerlijk. Maar ja, ook van haar wordt maar een verhaal gemaakt. En blijkbaar klopt dat niet echt met hoe zij zichzelf ervaart. Interessant, denk ik bij mezelf.

Een tijd terug vroeg een oude vriendin of ik in Amsterdam wilde voordragen met mijn werk. We kennen elkaar van een tijd waarin we beiden poëzie schreven en voordroegen op podia. We waren ambitieuze pubers die elkaar vonden buiten de benauwde wereld van de middelbare school, (waar geen ruimte was voor ‘the sensitive ones’).
We hebben elkaar nooit uit het oog verloren. Vol verwondering volgde ik haar weg als studerende jurist en hoe ze een geweldige tijd in Brooklyn beleefde. Ik stopte zelf met het schrijven van poëzie en ik stopte met voordragen na een paar afschuwelijke faalmomenten op het podium. (Ik was te jong om te weten dat falen niet betekende dat het werk niets voor me is). Nu woont ze in Amsterdam, vertelde ze op messenger en ze wilde een avond organiseren met andere schrijvers en vrienden van haar. Gewoon bij haar in de woonkamer. Ze vroeg of ik ook weer eens wilde voordragen. 
Ik zei ja.

Van de dichteres Mary Oliver

Sinds mijn reis naar Amerika afgelopen zomer is mijn liefde voor poëzie weer helemaal terug en heb ik zelfs weer gedichten geschreven. (De oplettende lezer was dit misschien al opgevallen.) En ik worstel ook al een tijd lang met mijn identiteit: hoe kom ik op anderen over? Wat wil ik nog van het leven? Alleen maar de spirituele scene? Maar ik ben zoveel meer dan dat!

Haar aanbod kwam in dezelfde week als het aanbod om mee te doen met een programma van BNN (as maandag, 5 november, op tv: ‘schuldig of niet’) en ik besloot, gewoon voor even, om het te proberen, tegen alle andere werelden dan de spirituele scene ja te zeggen.

Maar ik vond het doodeng. Hier op zieltje is mijn werk over het leven welkom, maar zou dit ook buiten de deur zijn?

Ik koos voor gedichten waarin ik over de diepere laag van het leven spreek. Gedichten van wijsheid, niet zo zeer van het niet-kunnen en het niet-weten waar ik het vaak over heb.

Afgelopen vrijdagavond droeg ik mijn werk voor, maar ik merkte hoe onvoorbereid ik was. Mijn hoofd was teveel aanwezig in het voordragen, mijn lijf bungelde er wat achteraan. (Te weinig geoefend.) Ook merkte ik dat wat ik vertelde, niet bij iedereen aankwam. Jullie bij zieltje zijn geweldig, mijn ideale publiek, maar buiten de deur zijn er soms in een kamer met dertig mensen maar twee of drie mensen die kunnen aansluiten bij wat ik wil vertellen. 

Ik was doodsbang dat ik weer als de super zweverige spirituele chick gezien werd. Alles behalve stoer, maar vooral zeurderig en saai. Dat ze mij even ‘moesten uitzitten’. Ik wilde roepen: maar ik heb ook ander werk! Ik schrijf allerlei soorten werk! Ook wat literairder! Zie mij, zie mij! Keur mij niet af!

Ik was klaar met voordragen en mijn hart was gebroken. Ook toen ik bij BNN klaar was met de opnames, voelde ik me echt niet goed. Ik voelde me in beide gevallen een naakt baby’tje op het koude, natte asfalt. 
Ik heb mijn hele carrière weggegooid, dacht ik beide keren.

Maar al gauw wist ik mezelf (in beide gevallen) weer te herpakken. Mijn zelfliefde is zo enorm groot aan het worden dat ik niet meer blijf hangen in de angst en het niet-nooit-te-stoppen-verlangen naar goedkeuring van anderen.

Ik ben blij met wie ik ben en met de boodschappen die ik heb te delen met de wereld. Echt. Ze brengen mijzelf naar zoveel rust en diepte dat ik gewoon weet dat mijn werk goed is. Het werkt voor mij, dus waarom niet voor een ander?
En als in een kamer van dertig, twee mensen zijn die amen kunnen voelen naar wat ik vertel, mensen die niet eens op mij afkwamen maar op de hostess, dan is mijn doel meer dan bereikt. Ik zal van anderen nooit de goedkeuring krijgen waar ik zo naar verlang. Alleen ik bepaal of ik goed ben of niet. En een niet goed gevallen voordracht (ik weet niet eens of dit echt zo is!) of misschien een afschuwelijke verschijning maandag op nationale televisie, wil niets zeggen over mijn kracht en mijn kunnen. Ik laat pijnlijke ervaringen niet meer de blik op mijzelf bepalen, zoals 10 jaar geleden bij de gefaalde voordrachten. En ik gun anderen het vermaak om een beeld te maken van mij dat ik niet werkelijk ben.

Ik wéét wie ik ben.

Lena, ik begrijp helemaal wat je zegt. Het beeld dat ik van mezelf heb, zal altijd anders zijn dan wat anderen van me zullen maken. Maar ik blijf vertrouwen op ‘mij’, op wat ik voel in mij dat zo mooi en zo sterk is en dat, net als jij Lena, zo het verlangen heeft om alle verhalen te delen die in haar zitten.

Ik heb bij deze tekst drie foto’s toegevoegd. Drie afbeeldingen zoals ik mezelf zie. Twee daarvan hangen nu op de wc zodat ik, net als L.D., iedere dag even hoi kan zeggen tegen wie ik echt ben.
En mezelf niet laat meeslepen door de angst hoe anderen mij misschien zien,
het verdriet dat mij dat doet
en de keuzes die de angst in mij wil maken. 

Ik kies voor de kracht in mij
en het maken van keuzes uit liefde en vertrouwen in wie ik echt ben.

Liefs,
Anne

PS: Een deel van dit vertrouwen komt uit het spelen van het praktiseer je eigen wijsheid spel afgelopen week. Fuckerdiefuckgeweldiggoedemethode om bij jezelf te komen! Het spel is binnenkort weer verkrijgbaar in een nieuw jasje! Nog even geduld dus als je het spel nog niet in huis hebt. 

Je kunt ook altijd een Reading aanvragen als de nood hoog is (heel bijzonder en fijn. Een rechtstreekse ticket naar de kern van je hart!):