Ziek van verlangen: je hoeft de ander (nog) niet los te laten (met video)

Als ik met iemand een intensive begin, kijken ze me wat zenuwachtig aan in het begin van een intake en zijn ze opgelucht aan het eind. “Als je had gezegd dat ik afscheid van ‘m moet nemen, dan had ik niet met je willen werken,” zeggen sommigen. Ik begrijp wat ze bedoelen.

Heel internet staat vol met leuzen als: laat de ander los en stort je weer opnieuw op je gezin. Maar, was het maar zo makkelijk. Als je ziek van verlangen bent, als je bent gaan verlangen naar een ander, dan lukt dat loslaten niet zomaar.

Wij hebben namelijk niet het verlangen vast, het verlangen heeft ons vast.
En op een dag zal het verlangen ons loslaten en niet andersom.

Het verlangen is als een soort godin die in je leven komt en erop uit is jou in je grootsheid te laten stappen en alle delen in jezelf te ontwaren waarin je jezelf afwijst. (Die jou ervan tegen hebben gehouden om in je grootsheid te stappen.)

Zolang je de ander niet los kunt laten, heeft deze godin plannen met jou. Je bent nog steeds in haar vizier.

Het verlangen naar de ander laat het verhaal zien dat deze godin voor jou in petto heeft. (In de ziek-van-verlangen-methode in het online Word wijs in je verlangen pakket ontdek je wat dit voor jou is.)

Als we zijn gaan verlangen naar een iemand, die om welke reden dan ook onbereikbaar is, dan nemen we op de eerste laag van ons zijn het verlangen naar de ander waar, maar op de diepere lagen van ons zijn speelt er een ander verhaal af:

De eerste laag (de mind) zegt: ik wil en moet bij jou zijn.

Een diepere laag zegt: ik wil heel dichtbij het gevoel blijven dat ontstaat zodra ik bij jou ben.

Het is bewuste keuze om nieuwsgierig te zijn naar deze andere manier van kijken. Kan je, voor een paar tellen, het idee loslaten dat het niet per sé de ander is waar je naar verlangt, maar naar alles wat jij voelt als je met de ander samen bent of als je aan de ander denkt?

Loslaten is niet zo eenvoudig:

Het heeft geen zin om de persoon waar je naar verlangt zomaar los te laten. Want dat wat je voelt als je bij de ander bent, ontstaat niet alleen bij die andere persoon, het zit in jou. Er is iets in jou wakker geworden, dat helemaal van jou is, en dat duidelijk is geworden door het samen-zijn met de andere persoon.

Maar de gedachte die maakt dat je meent dat je de ander daarvoor nodig hebt, mag je wel anders leren vasthouden. (Ik zeg weer bewust niet loslaten.)

Op een diepere laag gebeurt het volgende: Jullie twee zijn de puzzelstukjes geweest die ervoor hebben gezorgd dat jij naar een volgende stap in je leven kunt gaan. De ander is een katalysator.

De mind kan hier niet zoveel mee. Die denkt veel eenvoudiger: Als ik met jou ben, krijg ik dit hemelse gevoel. Dus ik moet bij jou zijn om dit lekkere gevoel te krijgen.

Als het verlangen pijn doet en veel verwarring en chaos geeft in onze levens, worden we uitgenodigd actief anders te kijken naar die diepere laag. We mogen manieren vinden om te luisteren naar die andere laag. Zodat we in plaats van stilstand, weer een weg van beweging kunnen ontdekken.

Van mij hoef je de ander nog niet los te laten, of je nu samen bent met de ander in de vorm van een affaire of dat contact nu niet mogelijk is. Je hoeft de ander nog niet los te laten als jij dat nog niet zo voelt. Als het tijd is, dan weet je dat wel… Vaak zijn dit momenten waarop je merkt dat je echt niet anders kan dan de ander (tijdelijk) even niet meer te spreken en te zien. Wat er naar boven kan komen als je de ander wél loslaat, is ook een waardevolle les. Een definitiever loslaten brengt ook ook veel interessante bewegingen in onszelf voort waardoor we een prachtige groei kunnen doormaken.

Er vindt namelijk groei plaats in het vasthouden.
Er vindt groei plaats in het nog even vasthouden.
Er vindt groei plaats in het op een gegeven moment tijdelijk of voor altijd loslaten van de ander.

Jij kan voor jezelf bepalen waar jij nu bent. Het kan jaren duren voordat je er echt aan toe bent iemand los te laten, als dat voor jou dan als het juiste voelt om te doen.

Een tip

Deze tip is alleen voor mensen die willen oefenen met (tijdelijk) geen contact of die, om welke reden dan ook, helemaal geen contact meer met de mens waar ze naar verlangen, kunnen hebben. Ik wil aan je vragen het verlangen niet langer weg te stoppen, maar om het te omarmen. Om er helemaal ja tegen te zeggen. (Ik laat je zo zien hoe.) Zo vaak zit er zoveel verzet in het verlangen, maar wat nu als je wijs met het verlangen kunt leren omgaan? Met deze tip werken we met de mind om zo beter naar het verlangen te kunnen luisteren. We kunnen die eerste laag namelijk niet uitschakelen.

Zolang je de ander niet los kan laten, neem dit dan heel serieus. Sluit je ogen en zie in gedachten de ander voor je. Hoe die lacht, hoe die praat, hoe die beweegt… Gebruik dit beeld voor het volgende:

Oefening:
Zet de ander in je fantasie naast je. Pak letterlijk een stoel en stel je voor hoe de ander in de stoel gaat zitten. Praat hardop tegen de ander. Luister ondertussen heel goed naar wat je jezelf hoort zeggen tegen de ander. En… wat zou de ander tegen jou zeggen? Hoe zou de ander je bijvoorbeeld geruststellen of welk advies zou de ander aan jou geven? Pas deze methode op een serieuze wijze toe. Geef het een kans.  Ook als je denkt: Waar de f. ben ik nu mee bezig? Ik ben toch geen kind? 

Deze methode is een manier om de diepere lagen in jou een stem te geven. Alles wat jij denkt dat de ander zegt of wat jij zegt tegen de ander, is een direct contact met de waarheid in jouw hart van dat moment.

Een andere optie is om lange brieven te schrijven. Stort je hart hierin uit, maar verstuur de brieven nooit. Lees jouw brief later terug en ontdek zo wat er allemaal in je eigen hart afspeelt. Ook hier geldt weer: wees nieuwsgierig naar wat er uit jou wil komen in het denkbeeldige contact met de ander.

Als je het verlangen en het missen van de ander niet kan wegstoppen, vraag jezelf dan af:
hoe kan ik met de golven die door me heen gaan meevaren en er wijs van worden?
Wat nu als ik mijn verlangen op een andere manier serieus ga nemen? Dat ik het als ingang ga zien om meer over mezelf te weten te komen? En de transformatie, die dit verlangen voor mij in petto heeft, te kunnen voltooien?

Het onderzoeken van je verlangen is geen passieve activiteit. Ik kan dit niet vaak genoeg herhalen. Dit is niet iets wat je met een schuin oog doet. Ik ben heel blij dat je hier bent, maar in mijn ervaring vraagt het om een gericht onderzoek om steeds weer, iedere dag, ervoor te gaan zitten en ermee aan de slag te gaan. Als het je iedere dag bezighoudt, dan mag je er ook iedere dag iets mee. Dit is jouw zoektocht naar waarheid en wijsheid.

In de lezing over de wond in het Wijs in verlangen pakket, vertel ik nog meer wat je kunt doen en geef ik veel meer context over dit specifieke onderwerp. In dit online pakket zit ook de Ziek van verlangen methode die ik met mensen in een 1-1 intensive doe, waarmee je erachter komt wat het verlangen over jou en jouw nieuwe ontwikkelingen in je leven zegt en hoe je ermee om kunt gaan.

Zodra de ander iedere dag in je hoofd zit, wil dat zeggen dat je er iets mee mag.

Je kunt tegen jezelf zeggen: Ik ben bereid anders naar het verlangen te kijken. Dat het me iets wil vertellen wat ik nu nog niet bedenken kan. Dat het mij wil openen op een nieuwe wijze en me wil brengen naar een nieuwe ik.

Ik sta het toe dat dit verlangen mij verandert. Ik hoef niet terug naar mijn oude leven, het leven mag veranderen. Ik nodig de ander denkbeeldig in mijn leven uit, om ook op afstand, samen mijn leven mooier en rijker te maken. 

Als je er nog niet klaar voor bent om de ander los te laten, dan is dat oké. Probeer dan wijs met je verlangen om te gaan. Wanneer het juist is voor jou, zal je op een dag voelen dat je er genoeg van hebt en dan ben je er klaar voor om de ander als mens ook los te laten. Waarschijnlijk is dit het moment waarop je toe bent aan een volgende fase in jouw ziek van verlangenproces. Of als je ziet dat jouw leven zo enorm op een positieve wijze veranderd is, dat je het verhaal van de ander niet meer nodig hebt. Omdat je het verhaal dat je zo aantrekkelijk vindt aan de ander, zelf in jouw leven hebt gecultiveerd. En daarmee ook de ander als mens helemaal los kan laten. (Maar als je hier paniekerig van wordt, maak je geen zorgen. Je hoeft dan hier nu niets mee!)

Liefs,

Anne