Short read: Boekentip – Ongetemd leven – Glennon Doyle

Goede schrijvers geven me woorden voor alles in mij wat onduidelijk, vaag en onbestemd is. Met iedere pagina die ik omsla, vallen mijn zwevende, zoekende gevoelens op hun bedoelde plek. Met ieder woord dat ik lees, word ik meer en meer mezelf. Het is alsof ik met alle boeken die ik lees, een tijd lang naast belangrijke denkers mag zitten en in gesprek met hen ga. Ik kan niet in mijn eentje groeien en leren, daarvoor kan ik hen hard gebruiken.

De laatste tijd ben ik mateloos geïnteresseerd in het destructieve patriarchaat waarin we zijn opgegroeid en andere systemen die we als ‘normaal’ zijn gaan zien zoals consumentisme en racisme met haar white privilege. Het gaat mij niet zo zeer om activisme om het activistisch zijn, m.a.w. roepen dat het allemaal een grote shit hole is, maar het gaat mij om het radicale innerlijk bevrijden van mezelf en van ons allemaal. Glennon Doyle schreef een prachtig, leesbaar boek over hoe we als vrouwen massaal zijn gehersenspoeld om onszelf weg te cijferen en niet onze verlangens te volgen. Ik dacht dat ik mezelf al enigszins bevrijd had, maar met ieder hoofdstuk(je) word ik steeds een beetje meer oorspronkelijk.

Belangrijk om te weten: ik moet goed voor mezelf zorgen tijdens het lezen van dit boek. Af en toe heb ik het idee dat ik álles in mijn leven veranderen moet en zulk gedachtengoed vind ik wat gevaarlijk. Ook haar kijk op ‘verliefd worden op anderen’ is totaal anders dan de mijne. Ze omschrijft wel prachtig hoe het voelt, maar mocht je erover nadenken het te lezen; Untamed is voornamelijk een brief aan haarzelf. Het is geen ultieme waarheid. Alsnog raad ik het boek enorm aan! Voor iedere vrouw die zichzelf wil bevrijden van de verborgen regels die we onszelf opleggen. Regels die pas aan het licht komen, door Glennons prachtige woorden.

De vertaling in het NL heet: ongetemd leven.

Meer van deze korte teksten? Volg dan mijn instagram– of facebookaccount.