Durf jezelf tegen te spreken

Thierry Baudet. Ik vind het best een charismatische man en ik stel me zo voor, dat als hij mijn hand zou kussen, een giechel uit mijn buik zou ontsnappen. Zijn befaamde opmerking: “vrouwen zijn altijd links, maar als ze dan een man tegenkomen die rechts is, zeggen ze; ja, daar heb je ook wel gelijk in”, laat me net zo hard lachen. Zijn portretten, zijn pseudo-intelligente opmerkingen, het prachtige toneelspel; mijn hart jubelt.

En ook: ik vind het een kwal, ik ben bang voor hem, ik vind niet dat hij vorige week zoveel stemmen had moeten krijgen. Ik ben diep, intens verdrietig dat er zoveel mensen in Nederland zijn die op hem stemden. Terwijl ik dit typ, kan ik zo weer in huilen uitbarsten. Hoe kan het dat Nederland zo ver verwijderd is geraakt van een gezonde denkgeest en een gezonde verhouding tot de emotionele binnenwereld? Waar en wanneer zijn we zo bang geworden voor wat er in ons leeft en een man zoals Thierry vrij spel heeft om ons te manipuleren?

Beide meningen leven in mij. Vorige week woensdag, resulteerde dit tot het stemmen op de Partij voor de dieren. Alweer. Omdat ik van mening ben dat door middel van het contact maken met de Natuur en het goed zorgen voor de aarde, we weer terugkomen bij een waarheid over onszelf en over ons als mensen. 
En ondertussen kan ik met een verliefde fascinatie kijken naar Thierry.

Ik weet niet waar in de geschiedenis, maar ergens hebben we geleerd dat het slecht is om jezelf tegen te spreken. In de politiek mag dit al helemaal niet. Maar als je jezelf niet tegenspreekt, verlies je de waarheid uit het oog. Er was van de week een mallerd die riep dat hij Baudet dood wil hebben. En ook al begrijp ik best waarom die man dit zou zeggen, hij verliest door zijn extreme uitspraak uit het oog dat Baudet een mens is van vlees en bloed en echt geen duivel. En dat het niet Baudet is die de gek is, maar dat de mensen die op hem gestemd hebben even de draad kwijt zijn.

Afreageren op de politiek is hetzelfde als boos zijn op slechte, stinkende poep, terwijl jijzelf degene was die de avond ervoor een kapsalon naar binnen hebt liggen werken. (Even een flauw voorbeeld.) Het heeft geen zin, schatje. Ga verder, schatje.

Als we toe durven te geven aan onze tegenstrijdige gedachten en emoties, als we onszelf weer eens durven tegen te spreken, zullen we ontdekken dat de frictie tussen de tegenstellingen zal zorgen voor een genuanceerde, prachtige, rijke mening waar we écht iets mee kunnen.

De Duitse filosoof Hegel (toevallig ook een favoriet van Thierry) sprak ooit over de these (idee 1), anti-these (idee 2 dat tegengesteld is aan idee 1) en uiteindelijk synthese (samensmelting van idee 1 en idee 2). De synthese is wat we in deze tijd nog missen. We zijn te gefixeerd geraakt op ‘het altijd maar moeten weten’, waardoor we steeds verder van elkaar verwijderd raken en de Waarheid (synthese) niet eens een kans geven om geboren te laten worden.

Durf jezelf tegen te spreken, want uiteindelijk is er nooit maar één mening die in ons leeft. Geef het de tijd, onderzoek het, en laat uiteindelijk een wijs besluit naar voren komen.