Een heel leven lang dacht ik dat ik moest werken (aka forceren, initie?ren, verzetten, duwen) om iets gedaan te krijgen. ‘Als je er niet voor gaat, gebeurt er niks’, wordt in onze cultuur onderwezen. ‘Work hard, play hard.’ ‘Wil je iets? Ga er dan voor.’ ‘Just do it.’ ‘Als je inspiratie krijgt, ben jij degene die het mag vervolmaken.’ En ga zo maar door. Ik kon hele dagen werken zonder de frisse buitenlucht te ruiken. Ik kon knalle als een malle.

Ik was een slaaf van alle ideeën die ik had. (En dat zijn er veel op een dag.) Maar maakte het me gelukkig?

Nee. Het was nooit genoeg. Als ik stopte, had ik altijd nog werk te doen en ik kreeg nooit de resultaten die ik wenste. Niet genoeg likes, reacties die me urenlang bezighielden, te weinig geld op mijn rekening om verjaardagscadeautjes te kunnen kopen of zelfs nieuwe kleren. Tot mijn lichaam zei dat het tijd was hiermee te stoppen en een nieuw pad te bewandelen. Ik kreeg dagenlang spanningshoofdpijn en flinke pijn aan mijn heupen. In plaats van flink te gaan sporten (wat meerendeel van deze cultuur je zal aanraden), begon ik te rusten. Voor het eerst in mijn leven leerde ik te rusten. Pauzeren. Wel vaker werkte ik met 45min-werken en 15-min pauze wekkertjes, maar nu werkte ik maar een paar uur per dag met meer pauzes dan werk. Ik leerde mijn lichaam kennen. ‘s Ochtends heb ik energie en 15:00/16:00 wil ik even slapen. Dit lichaam is niet gemaakt om altijd maar in dienst te staan van $$ en zogenaamde inspiratie die mijn mind binnenkomt. Ik wil geen slaaf zijn van deze kapitalistische maatschappij. Ik wil leven volgens de wetten van mijn lichaam. En daarmee mijn ziel. (Those 2! BFF!) Niet meer forceren, maar Luisteren naar wat leeft onder het dwangmatige. Mijn lichaam is geen machine, maar een bezield wonder. Ik ben geen geciviliseerde arbeider die blind de wetten volgt van onze cultuur, ik ben geboren om mij te zijn. Wild, creatief en rustend.

Meer van deze korte teksten? Volg dan mijn instagram– of facebookaccount.

Afscheid nemen van mijn lief

Afscheid nemen van mijn lief

Hij zit wat onhandig op zijn fiets. Een mooie, dure Koga fiets behangen met fietstassen die we van mijn broer geërfd hebben. Hij kijkt me vragend aan: "Nu?" De buren zie ik ineens uit hun achterdeur komen om hem uit te zwaaien. Godverdomme, ga weg, denk ik. Dit moment...

Zelfliefde, hoe de f. doe je dat?

Zelfliefde, hoe de f. doe je dat?

Vraag jij je wel eens af hoe je aan zelfliefde komt? Ik heb het mij, samen met een heleboel andere mensen op deze aarde, dikwijls afgevraagd. Het gebrek aan zelfliefde brengt een heleboel lijden en akelige problemen met zich voort, je kunt het wel de wortel van al het...

Hoe nu verder? (video)

Hoe nu verder? (video)

Lang heb ik mijn mond gesloten gehouden over maatschappelijke zaken. Helemaal over racisme en over ons slavernijverleden, omdat ik vond dat ik als blanke vrouw daar niets over te zeggen had. En ook omdat ik er eigenlijk helemaal niéts over te zeggen had, maar toch...

Niet doodgaan vandaag

Niet doodgaan vandaag

Het is ochtend. Hij wil op zijn fiets stappen om naar zijn werk te gaan en ik weet dat het een veilige route is van ongeveer veertig minuten, maar toch zie ik hem halverwege verongelukken. Met zijn hoofd tegen het asfalt, zijn schedel kraakt open, omstanders zien voor...

Die businesscoaches laten me slecht voelen

Die businesscoaches laten me slecht voelen

Tijdens een bezoekje aan facebook kom ik gemiddeld drie verschillende businesscoach advertenties tegen. Ik keek net even en deze vond ik: - 5 simpele social media strategieën die werken. - How to attract clients even if nobody has ever heard of you. - doe mee aan de...

Lees dit als je ruzie hebt met je lief

Lees dit als je ruzie hebt met je lief

Het is oké om net iets te lang vast te houden. Om net iets te lang iets te doen waarvan je diep van binnen weet dat het niet goed is. Voor jou niet en voor de ander niet. We doen het allemaal. Te lang, te pijnlijk, te verstikkend, vernietigend. We vechten door met...

Twee jaar na zijn dood

Twee jaar na zijn dood

"Ik weet dat het cliché klinkt, maar toch heb ik ook de gedachte dat ik niet begrijp waarom hij dood is!" Ik zit rechtop hard te huilen in bed, als ik zou liggen, kan ik geen ademhalen door mijn eigen snot. Eigenlijk lukt snuiten ook niet meer, want steeds komt het in...

Radicaal eerlijk zijn

Radicaal eerlijk zijn

Als mijn vrienden en ik praten over hoe sommige dingen in ons leven helemaal uit de hand lijken te lopen, verbaas ik me er altijd over hoe GOED ik me voel terwijl we dit delen. In volle overgave storten wij ons in een klaagzang, hoe eerlijker, hoe grover, hoe ruwer de...

Rouwen zoals het is

Rouwen zoals het is

Twee meisjes zitten net als ik in een dorpsbus vanaf Nijmegen. Het is vrijdagavond. De buschauffeur is jong en heeft gekozen voor een radiozender met hippe dancemuziek. Als ik zulke slechte muziek hoor, voel ik me gelijk twintig jaar ouder dan ik ben.  Ik ben moe....