Er zijn momenten in het leven waarin we een enorme stap mogen maken om onze eigen waarheid te volgen. Een stap die offers met zich meebrengt. Het offer van het grootste soort. Ik heb het niet over geld, of over spullen, of een valse zekerheid zoals het veranderen van je ‘brand’ en daarmee 1000 volgers verliest, ik heb het over het soort offer waarmee we het hart breken van degene(n) van wie we houden.

Of het nu is dat we onze eigen waarheid al vermoeden te kennen en deze volgen, zoals bij het aanvragen van een scheiding of het kiezen van een ander levenspad dan de mensen van wie we houden. Of dat het is wanneer we de waarheid nog niet kennen, een enorme fout maakten, en nu in de tijd die erna volgt achter een diepere waarheid over onszelf komen.

Er is een grote kans dat bij het maken van een hartenbreek-offer, 2 vernietigende componenten zijn intrede doen:

Zelftwijfel en zelfhaat.

Geen enkele gedachte heeft dan een goed woord over voor onszelf. Het weet ons ervan te overtuigen dat we een boosdoener zijn, een afschuwelijk mens, een wezen dat misschien niet eens zou mogen bestaan.

De Mind spuwt vergif uit over de ziel.

Het zijn deze momenten waarop we ten prooi kunnen vallen aan een grote, vernietigende donkerte.

Als ons denken zich totaal tegen ons keert, verkeren we in gevaar.

Het zijn deze tijden waarop we moeten vechten voor ons leven.

We moeten steun vragen van hen die ons vertrouwen en ons zien voorbij zulke gedachten. De mensen die ons zien in onze waarheid en eindeloos woorden van liefde uitspreken.

Terwijl iets ons steeds verder naar beneden probeert te trekken, zijn het de mensen om ons heen (niet allemaal) waarop we zullen moeten leunen, als ware het een verlengde van ons eigen bewustzijn.

We kunnen onszelf niet meer de koppigheid veroorloven alles in ons eentje op te willen lossen. Luister naar wat vrienden zeggen. Luister naar wat ouders zeggen. Luister naar wat een vreemde, op een onverwacht moment, tegen je zegt. Let op wanneer je diep geraakt wordt door de woorden van iemand anders. Praat er dan niet gauw overheen, maar geef het de tijd om te landen. 

Woorden van liefde van de ander kunnen we zo herkennen: ze stellen ons voor even gerust, ze maken ons zacht, ze maken ons rustig/ontspannen, ze verheugen ons, ze laten ons gedragen voelen, ze nemen de zwaarte in onszelf voor even weg, ze laten ons voor even niet alleen voelen, ze laten ons met een compassievolle blik naar onszelf kijken, ze laten ons van onszelf houden.

Zelfhaat, zelfkastijding, ons zelf beboeten voor het gebroken hart van de ander, lijkt misschien een juiste daad om te doen. Uit loyaliteit misschien voor de pijn van de ander. Maar het is een gevaarlijk spel dat we spelen.

We mogen vertrouwen op zij die in hun woorden ons laten ontspannen, lichter laten voelen, zij die ons hoop geven. Hoe overtuigend de negativiteit kan zijn, we zullen de moed mogen hebben onze eigen destructieve gedachten voor een tijd te wantrouwen. Dit is de enige weg vooruit.

Lieve groet,

Anne

Verliefd op een collega

Verliefd op een collega

Van alle mensen die vanaf 2016 in mijn praktijk komen, komt ongeveer 60% met een belangrijke vraag over het verlangen naar een dierbare collega. In mijn nieuwste podcastaflevering vertel ik over wat ik leerde over het diepere verhaal achter het verlangen naar iemand...

Omgaan met paniek

Omgaan met paniek

Ze praat snel. Ik hoor de paniek in haar stem via de speaker van mijn telefoon die op luidspreker staat. Met mijn ogen gesloten leun ik achterover in mijn stoel terwijl ik naar haar spraakwaterval luister. Ik ben opgehouden dingen te noteren in mijn notitieboekje....

De grootsheid in jou

De grootsheid in jou

Hoezeer we ook met onszelf in de knoop kunnen zitten Hoe lelijk we naar onszelf kunnen praten  Hoezeer we de hoop op een goede toekomst ook opgegeven kunnen hebben en totaal geen perspectief meer zien Hoe donker het innerlijk nu kan zijn op momenten Hoe fel het...

Eenzaamheid vermomt zich in vele jasjes

Eenzaamheid vermomt zich in vele jasjes

artwork van Brian Kershisnik Met hangende schouders staar ik naar het door mij eerder volgekladde papiertje met alle dingen die ik van mezelf nog moet doen. Ik heb nog twee weken, denk ik bij mezelf, voordat de coachingspraktijk weer opengaat. Voor die tijd moet het...

Als mensen niet doen wat je wilt dat ze doen

Als mensen niet doen wat je wilt dat ze doen

Met een zwaar gemoed slenter ik door de stad. Ik had het voornemen om in de bibliotheek door tijdschriften te bladeren waarin ik zou kunnen staan met het werk dat ik doe. Ik weet niet of je ooit die advertentie gezien hebt voor de cursus: ‘How to be a magazine...

Gaan voor wat ik wil

Gaan voor wat ik wil

Iedere dag kijk ik ongeduldig uit mijn raam of mijn tulpen al groeien. En nee, dat is geen codetaal voor iets schunnigs. Ik plantte daadwerkelijk een paar bollen vorige herfst, langs het pad waar mijn coachees naar de voordeur wandelen. Ik stelde een koninklijk entree...

Jezelf dragen

Jezelf dragen

Waarom het zo eng is weet ik niet. Maar ik doe er soms uren, en laten we eerlijk zijn: ik doe er soms dagen over voordat ik ga zitten, mijn lichtblauwe moleskine dagboek met vlekken erbij pak en ga schrijven.   Ik begin altijd hetzelfde: ik schrijf de datum op, zet...

Het riskeren van vreugde

Het riskeren van vreugde

We hebben allemaal een wond van binnen die eens in de zoveel tijd flink begint te etteren. (Excuses voor het beeld.) Twijfel je of jij dit hebt? Dan wil ik aan je vragen: wanneer was de laatste keer dat jij iets te fel reageerde op een geliefde of een collega? (Ik...