Scharrels met een verborgen boodschap

We zitten schuin tegenover elkaar in de trein en raken aan de praat. Ze is een mooie, slanke vrouw en ik schat dat ze eind veertig is. Nadat ze aan me vroeg wat voor werk ik doe en ik antwoordde dat ik Ziek van verlangen coach ben, voelt ze de ruimte om haar verhaal te delen. “Waar was jij vijf jaar geleden!” Roept ze uit. Ik kijk haar vragend aan.

“Ik was ooit getrouwd. En ik werd verliefd op een ander. Jij zei net dat de meeste vrouwen denken dat ze dan weg moeten gaan bij hun partner, nou, ik dacht dat ook…” Ze schudt haar hoofd en zucht hard. “Ik heb mijn huwelijk verbroken om bij de ander te zijn. Ik denk dat ik nooit echt verliefd was geweest op mijn ex-man, maar bij de ander, wow… Daar voelde ik wat verliefdheid kan zijn!” Ik glimlach. Ik ken veel vrouwen die al eens toegegeven hebben dat ze eigenlijk nooit echt verliefd zijn geweest op hun man en ik voel me dankbaar dat ze zo eerlijk tegen me durft te zijn. In een trein nog wel!
“Maar eenmaal bij die andere man, bleek dat de relatie totáál niet werkte. Ik had hem verkeerd ingeschat. Hij paste helemaal niet bij me. Dus toen heb ik de relatie verbroken.” We houden even op met praten want een conducteur komt langs om onze ov-kaart te controleren. Maar zodra hij uit het zicht verdwenen is, vertelt ze verder:

“Ik heb toen verschillende scharrels gehad. En al die mannen waren paranormaal of deden iets met spiritualiteit. Daar had ik daarvoor helemaal niets mee, maar ze kwamen één voor één op mijn pad en één voor één hadden ze allemaal dezelfde boodschap voor me: ga naar je gevoel. Ondertussen kreeg ik de man waar ik zo verliefd op was geworden maar niet uit mijn hoofd…”

Vol nieuwsgierigheid luister ik naar haar verhaal en ik ben reuze benieuwd hoe het afloopt. Ik besluit alleen een “Wow,” uit mijn mond te laten glippen, maar meer niet. Ik wil haar niet onderbreken.
“Ik ben op een gegeven moment hun advies gaan opvolgen en ik ben gaan voelen… Zo werd mijn verlangen steeds minder en nu… na een lange tijd, ben ik weer verliefd. Op een man waarvan ik vermoed dat hij wél goed voor me is…”

Net op tijd heeft ze haar verhaal afgerond, want ik heb mijn bestemming bereikt en ik moet de trein uitstappen. Ik dank haar vanuit de grond van mijn hart voor dit prachtige verhaal.

In de weken die daarop volgen, denk ik steeds terug aan deze vrouw. Ik had ooit een oordeel op het hebben van ‘scharrels’ om over je relatie heen te komen, maar nu hoorde ik, dat ook losse contacten je heel veel over jezelf kunnen leren. Ook losse contacten komen niet zomaar op je pad.

Maar wat mij het meest raakte was het volgende:

Alle mensen die we tegenkomen en waarmee we intiem verkeren, hebben een boodschap voor ons. Voor deze vrouw was het: leer voelen, leer naar je gevoel gaan. En als ik denk aan mijn eigen leven, zie ik ook hoe alle ziek van verlangens én mijn eigen vriend steeds weer dezelfde boodschap voor mij hebben. Mijn vriend spreekt het letterlijk naar me uit als we ruzie hebben: “Je kunt zo hard uit de hoek komen, Anne!”
En mijn ‘Ziek van verlangens’; de mannen waar ik naar verliefd op word of naar verlang, slaan altijd om in een pijnlijke hardheid. Waar ze eerst zacht zijn en vol liefde, slaan ze van het ene op het andere moment om naar een botte boer. 

De ander toont waar wij blind voor zijn. In een spiegel van gedrag en soms letterlijk spreken ze een boodschap in woorden uit.

Ik weet dat mijn hardheid in veel gevallen al veel meer is verruild door een grote, zoete zachtheid, maar als ik heel eerlijk naar mezelf kijk, hebben ze allemaal gelijk. Zodra het spannend in de liefde wordt, word ik een angstig hondenteefje dat haar tanden laat zien en begint te blaffen.

Wat laat de ander zien,
of wat zegt de ander letterlijk tegen je,
steeds weer,
wat je misschien bij jezelf nog aan het ontkennen bent?

Het vraagt om een hele grote dosis eerlijkheid. Want, wie geeft er nou eerlijk toe dat je ná al dat innerlijk werk, nog steeds niet écht aan het voelen bent? Of dat ik, in mijn geval, nog steeds zo hard uit de hoek kan komen en de ander daarmee kwets? 

Maar wow, wow, wow, wat is het leven en het hart mooi. Dat het steeds weer die mensen aantrekt die ons de grootste lessen over de omgang met ons eigen hart en ons leven willen laten zien.