Beeld: Harald Sohlberg – The Mermaid – 1896 

In het Engels, zeg je, als je naar een rivier kijkt: a body of water. Ik heb dit altijd zo mooi gevonden. Ook wij hebben met ons lichaam dat voor ongeveer 60% uit water bestaat, een ‘body of water’. Native Americans geloven dat water vol Leven zit. Het is niet vreemd dat ze dit denken. We hebben water nodig om überhaupt leven te kennen. Zoeken we op een andere planeet naar Leven, dan is het eerste waar we naar kijken: water. En toen eten niet meer kon, was het water dat mijn stervende broer met veel smaak tot zich nam. Toen ook dat wegviel, slikte de dorst zijn leven weg. Water is een van de sterkste natuurkrachten die we hebben. We zijn altijd, in ieder moment van de dag, onderdeel van dat waar de aarde voor een groot deel uit bestaat.

Ik merk zo vaak in mijn eigen leven, en die van anderen, dat het lijkt alsof er een stroming is die zelf bepaalt waar we naar toe gaan. Op sommige momenten wordt de (water)druk innerlijk opgevoerd en rijst het tot aan onze lippen. En hoewel we een grote dam gebouwd kunnen hebben om dat Leven binnen te houden, is water niet bedoeld om stil te staan. Water is bedoeld om te bewegen. Op deze momenten breekt de Dam en zijn we genoodzaakt te volgen wat door ons heen, van binnen ~ naar buiten, wil meanderen. Wat ons contact met de wereld niet langer scheidt, maar wat ons weer een onderdeel maakt van het grotere geheel. Lang gei?soleerde geheimen, uit schaamte, innerlijke vernedering, angst, breken op een bepaald moment uit. Een verlangen om ons eigen leven te leiden, druppelt eerst langzaam, maar dan met brute kracht naar buiten. De liefde spoelt niet te stoppen bloedende wonden schoon. Tranen vegen stoere façades die we omhoog houden, weg.

We hoeven niet teveel na te denken over wat we met ons leven of een probleem moeten, het Water in ons zal altijd een kier, gat, opening naar buiten vinden.

 

Meer van deze korte teksten? Volg dan mijn instagram– of facebookaccount.

Verliefd op een collega

Verliefd op een collega

Van alle mensen die vanaf 2016 in mijn praktijk komen, komt ongeveer 60% met een belangrijke vraag over het verlangen naar een dierbare collega. In mijn nieuwste podcastaflevering vertel ik over wat ik leerde over het diepere verhaal achter het verlangen naar iemand...

Omgaan met paniek

Omgaan met paniek

Ze praat snel. Ik hoor de paniek in haar stem via de speaker van mijn telefoon die op luidspreker staat. Met mijn ogen gesloten leun ik achterover in mijn stoel terwijl ik naar haar spraakwaterval luister. Ik ben opgehouden dingen te noteren in mijn notitieboekje....

De grootsheid in jou

De grootsheid in jou

Hoezeer we ook met onszelf in de knoop kunnen zitten Hoe lelijk we naar onszelf kunnen praten  Hoezeer we de hoop op een goede toekomst ook opgegeven kunnen hebben en totaal geen perspectief meer zien Hoe donker het innerlijk nu kan zijn op momenten Hoe fel het...

Eenzaamheid vermomt zich in vele jasjes

Eenzaamheid vermomt zich in vele jasjes

artwork van Brian Kershisnik Met hangende schouders staar ik naar het door mij eerder volgekladde papiertje met alle dingen die ik van mezelf nog moet doen. Ik heb nog twee weken, denk ik bij mezelf, voordat de coachingspraktijk weer opengaat. Voor die tijd moet het...

Als mensen niet doen wat je wilt dat ze doen

Als mensen niet doen wat je wilt dat ze doen

Met een zwaar gemoed slenter ik door de stad. Ik had het voornemen om in de bibliotheek door tijdschriften te bladeren waarin ik zou kunnen staan met het werk dat ik doe. Ik weet niet of je ooit die advertentie gezien hebt voor de cursus: ‘How to be a magazine...

Gaan voor wat ik wil

Gaan voor wat ik wil

Iedere dag kijk ik ongeduldig uit mijn raam of mijn tulpen al groeien. En nee, dat is geen codetaal voor iets schunnigs. Ik plantte daadwerkelijk een paar bollen vorige herfst, langs het pad waar mijn coachees naar de voordeur wandelen. Ik stelde een koninklijk entree...

Jezelf dragen

Jezelf dragen

Waarom het zo eng is weet ik niet. Maar ik doe er soms uren, en laten we eerlijk zijn: ik doe er soms dagen over voordat ik ga zitten, mijn lichtblauwe moleskine dagboek met vlekken erbij pak en ga schrijven.   Ik begin altijd hetzelfde: ik schrijf de datum op, zet...