Gisteravond maakte ik ruzie met mijn liefje. Of hij met mij. Ik weet niet meer wie begon. Maar ik weet wel hoe het eindigde: hij lag op de bank voor zich uit te staren en kon geen woord meer zeggen. En ik, ik blééf maar praten.

Praten, praten, praten, praten…

Alleen maar: praten, praten, praten…

Tot ik zei: “Ik weet niet eens waarom ik nog aan het praten ben! Ik maak het alleen maar erger! OH MY GOD! WAAROM KAN IK NIET STOPPEN MET PRAAA-AA-ATEEE-EENNN!?!?!?!?!?!?!??!?!” 

En toen stopte ik.

Ik wilde wel doorpraten. Maar ik deed het niet.

Ik had allemaal goede ideeën nog. Vragen. Voor hem. Belangrijke vragen. Belangrijke ideeën. Inzichten. Er kwam van alles in me op.

Maar ik, eh… Ik was gestopt met praten.

De druk in mij om te spreken was groot. Maar ik vertikte het om er naar te luisteren. Ik zag dat diezelfde druk deze situatie gecreëerd had en dat hoe ik mijn geliefde zag liggen op de bank, dit het meest afschuwelijke beeld is dat ik uit onze relatie ken. 

Dit wilde ik niet.

Ik wilde niet langer het know-it-all-trutje zijn dat haar eigen vriend in een godsammese freeze-modus brengt. Ik wilde mij zijn. De echte mij. De lieve mij. De mij die weet wanneer ze moet stoppen met spreken. De mij die heel goed weet hoe ze wél spreekt vanuit haar hart.

Maar diezelfde mij, vergeet soms dat er bepaalde technieken bestaan die mij dichter tot mezelf brengen. En in dit geval: twee lieve mensen weer tot elkaar.

Met tegenzin, zoals een kind dat niet naar bed toe wil, sleepte ik mijn lichaam van ‘het plaatselijk delict’ vandaan, hield de waterkoker onder de kraan, zette de waterkoker aan, pakte de schaar uit de la, (wees gerust, ik vermoord mijn schatje niet), opende de deur, stapte naar buiten, knipte verse munt uit de tuin, deed het in de theekan, pakte twee kopjes, zette kaarsjes aan en ging naast ‘m zitten op de bank. Liefdevol legde ik mijn handen op zijn buik. En zei: “Ik hou van je. En ik ga nu een serie kijken. En ik zeg even helemaal niets meer.”

De druk kan groot zijn.

De druk om te spreken.
De druk om dingen te doen die eigenlijk helemaal niet goed voor ons zijn.
De druk om door & door & door te gaan, zelfs als ons lichaam en de situatie het (stilletjes) uitschreeuwen van de pijn en van ellende.

Die druk, is gevaarlijk.
En, tegelijkertijd reuze interessant…

Want waar komt die druk vandaan? En hoe kunnen we bewust van de druk worden?

In deze video (13 minuten) vertel ik er meer over en geef ik je een fijne, ogenschijnlijk simpele oefening om jouw innerlijke druk te temmen. Met een inleiding over spreken vanuit het hart versus de mind.

Zodat je de volgende keer, als jij een trutje of een lulletje bent naar de mensen van wie jij houdt, of misschien wel naar jezelf, iets eerder weet te stoppen dan ik…

Pff… Volgende keer beter…

Eenzaamheid vermomt zich in vele jasjes

Eenzaamheid vermomt zich in vele jasjes

artwork van Brian Kershisnik Met hangende schouders staar ik naar het door mij eerder volgekladde papiertje met alle dingen die ik van mezelf nog moet doen. Ik heb nog twee weken, denk ik bij mezelf, voordat de coachingspraktijk weer opengaat. Voor die tijd moet het...

Als mensen niet doen wat je wilt dat ze doen

Als mensen niet doen wat je wilt dat ze doen

Met een zwaar gemoed slenter ik door de stad. Ik had het voornemen om in de bibliotheek door tijdschriften te bladeren waarin ik zou kunnen staan met het werk dat ik doe. Ik weet niet of je ooit die advertentie gezien hebt voor de cursus: ‘How to be a magazine...

Gaan voor wat ik wil

Gaan voor wat ik wil

Iedere dag kijk ik ongeduldig uit mijn raam of mijn tulpen al groeien. En nee, dat is geen codetaal voor iets schunnigs. Ik plantte daadwerkelijk een paar bollen vorige herfst, langs het pad waar mijn coachees naar de voordeur wandelen. Ik stelde een koninklijk entree...

Jezelf dragen

Jezelf dragen

Waarom het zo eng is weet ik niet. Maar ik doe er soms uren, en laten we eerlijk zijn: ik doe er soms dagen over voordat ik ga zitten, mijn lichtblauwe moleskine dagboek met vlekken erbij pak en ga schrijven.   Ik begin altijd hetzelfde: ik schrijf de datum op, zet...

Het riskeren van vreugde

Het riskeren van vreugde

We hebben allemaal een wond van binnen die eens in de zoveel tijd flink begint te etteren. (Excuses voor het beeld.) Twijfel je of jij dit hebt? Dan wil ik aan je vragen: wanneer was de laatste keer dat jij iets te fel reageerde op een geliefde of een collega? (Ik...

Zij die het krachtigst zijn

Zij die het krachtigst zijn

Zij die het krachtigst zijn hebben het minst energie.Zij die het krachtigst zijn verontschuldigen zich het meest.Zij die het krachtigst zijn houden (te) vaak hun mond gesloten, zo vaak dat ze voor anderen zelfs dom of simpel kunnen overkomen.Zij die...

Eenzaamheid

Eenzaamheid

Met mijn wandelschoenen loop ik over het modderige paadje langs de sloot in de schemeravond. Snel zal het helemaal donker zijn, en zal ik als ik iets wegglijd met mijn voet twijfelen of het gewoon modder, een nietsvermoedende, kruipende naaktslak of… hondenpoep is....

Leven met het oncontroleerbare (video)

Leven met het oncontroleerbare (video)

Niet alles valt te controleren. Niet alles valt te veranderen als je je wil er maar toe zet. En niet alles valt op te lossen met #manifest / de wet van de aantrekkingskracht. Ik geloof in hetgeen dat we niet kunnen controleren en wat ons op momenten in het leven...

Spreken vanuit je hart (video)

Spreken vanuit je hart (video)

Spreken vanuit je hart, hoe doe je dat? In deze korte video vertel ik er meer over. Is het iets magisch, iets ongrijpbaars of... valt het door iedereen te leren?En wat is het verschil tussen spreken vanuit het hart en spreken vanuit de mind? Ten slotte neem ik je mee...

Hoe ga je om met twijfel?

Hoe ga je om met twijfel?

Aarzelend zat ze voor me. Ze twijfelde of ze een bepaalde opdracht moest aannemen waar ze flink wat geld mee zou verdienen, maar… Ze vond vanaf het begin dat de organisatie een lelijke wijze van contact onderhouden had. “Ik zit niet in een situatie dat ik de opdracht...

Zwijgen: niet kunnen spreken

Zwijgen: niet kunnen spreken

Een oudere vrouw stapt voor mij de bus in. Haar mondkapje zit onder haar neus en de buschauffeur wijst haar erop deze over haar neus te trekken, met een enigszins strenge toon in zijn stem. Ze opent haar tas om haar ov-chipkaart eruit te halen en haar mondkapje...

Bekentenis

Bekentenis

Op de camping sta ik bij de afwas en ik raak aan de praat met een wat oudere Nederlandse man. Hij vraagt wat voor werk ik doe. Een vraag die voor sommigen eenvoudig te beantwoorden is, maar ik vind het altijd een spannende vraag die ik met zorg beantwoord. Eerst...

Schaamte

Schaamte

Deze persoonlijke, openhartige blog gaat over schaamte en het over het gevoel dat je 'stilstaat' in je leven.  Ik wil graag mijn hoed als mystica afzetten en gewoon Anne zijn. De Anne die in het zuiden van Limburg is opgegroeid tussen drie lieve oudere broers en twee...

Angst in coronatijden

Angst in coronatijden

De hele nacht lag ik te woelen in bed. Mijn Mind was ervan overtuigd dat er ieder moment een inbreker binnen kon komen die mijn spullen zou meenemen, me zou verkrachten en, als ik echt een beetje pech had, me de keel door zou snijden. Slaperig vertelde ik liefkozend...

Rellen en onze schaduw

Rellen en onze schaduw

(artwork Matt Mahurin) De rellen die in de afgelopen dagen plaatsvinden, alsmede op andere plaatsen over de wereld, maken veel los. Graag bied ik een psychotherapeutisch perspectief op wat er gaande is, dat ons mogelijk naar andere Antwoorden zal leiden. Ik deel een...