Gisteravond maakte ik ruzie met mijn liefje. Of hij met mij. Ik weet niet meer wie begon. Maar ik weet wel hoe het eindigde: hij lag op de bank voor zich uit te staren en kon geen woord meer zeggen. En ik, ik blééf maar praten.

Praten, praten, praten, praten…

Alleen maar: praten, praten, praten…

Tot ik zei: “Ik weet niet eens waarom ik nog aan het praten ben! Ik maak het alleen maar erger! OH MY GOD! WAAROM KAN IK NIET STOPPEN MET PRAAA-AA-ATEEE-EENNN!?!?!?!?!?!?!??!?!” 

En toen stopte ik.

Ik wilde wel doorpraten. Maar ik deed het niet.

Ik had allemaal goede ideeën nog. Vragen. Voor hem. Belangrijke vragen. Belangrijke ideeën. Inzichten. Er kwam van alles in me op.

Maar ik, eh… Ik was gestopt met praten.

De druk in mij om te spreken was groot. Maar ik vertikte het om er naar te luisteren. Ik zag dat diezelfde druk deze situatie gecreëerd had en dat hoe ik mijn geliefde zag liggen op de bank, dit het meest afschuwelijke beeld is dat ik uit onze relatie ken. 

Dit wilde ik niet.

Ik wilde niet langer het know-it-all-trutje zijn dat haar eigen vriend in een godsammese freeze-modus brengt. Ik wilde mij zijn. De echte mij. De lieve mij. De mij die weet wanneer ze moet stoppen met spreken. De mij die heel goed weet hoe ze wél spreekt vanuit haar hart.

Maar diezelfde mij, vergeet soms dat er bepaalde technieken bestaan die mij dichter tot mezelf brengen. En in dit geval: twee lieve mensen weer tot elkaar.

Met tegenzin, zoals een kind dat niet naar bed toe wil, sleepte ik mijn lichaam van ‘het plaatselijk delict’ vandaan, hield de waterkoker onder de kraan, zette de waterkoker aan, pakte de schaar uit de la, (wees gerust, ik vermoord mijn schatje niet), opende de deur, stapte naar buiten, knipte verse munt uit de tuin, deed het in de theekan, pakte twee kopjes, zette kaarsjes aan en ging naast ‘m zitten op de bank. Liefdevol legde ik mijn handen op zijn buik. En zei: “Ik hou van je. En ik ga nu een serie kijken. En ik zeg even helemaal niets meer.”

De druk kan groot zijn.

De druk om te spreken.
De druk om dingen te doen die eigenlijk helemaal niet goed voor ons zijn.
De druk om door & door & door te gaan, zelfs als ons lichaam en de situatie het (stilletjes) uitschreeuwen van de pijn en van ellende.

Die druk, is gevaarlijk.
En, tegelijkertijd reuze interessant…

Want waar komt die druk vandaan? En hoe kunnen we bewust van de druk worden?

In deze video (13 minuten) vertel ik er meer over en geef ik je een fijne, ogenschijnlijk simpele oefening om jouw innerlijke druk te temmen. Met een inleiding over spreken vanuit het hart versus de mind.

Zodat je de volgende keer, als jij een trutje of een lulletje bent naar de mensen van wie jij houdt, of misschien wel naar jezelf, iets eerder weet te stoppen dan ik…

Pff… Volgende keer beter…

De Kwetsbare God

De Kwetsbare God

Onder de lagen van vele woorden, repeterende gedachten en tegenstrijdige emoties ligt het sacrale niet-weten verborgen. Ik kijk mijn lief aan en eigenlijk, wil ik alleen maar stil zijn. Ik weet niet meer wat ik moet zeggen. Ik wil hem alleen maar aankijken en zo...

Is het leven saai? (gedicht)

Is het leven saai? (gedicht)

Het leven kan ik soms als ietwat saai en duf ervaren. Ik dacht dat het veel meer spanning en avontuur zou bevatten, maar de laatste tijd ervaar ik dat juist in al het bekende; dat wat ik dénk te kennen, een hele wereld verborgen ligt. Ik hoef niet per sé grote reizen...

Falen (gedicht)

Falen (gedicht)

Falen is vallen in wie je werkelijk bedoeld bent te zijn We houden elkaar voor de gek.Iedere dag aanbidden we oppervlakkigheid; dat wat ligt op de oppervlakte en niet wat daaronder leeft. Dezelfde lege praat, dezelfde angst.Het idee dat geld alles oplost,dat mooie...

Weet je nog wat goed is? (gedicht)

Weet je nog wat goed is? (gedicht)

Weet je nog wat goed is?  Het is eenvoudig omspirituele of religieuze gelovenaf te keuren.Om te zien wat slecht isaan een boek, een film,de mening van anderen, de wereld, je werk, het huis, de stad, je relatie, je lichaam, je dieet, je...godgeschapen gezicht. En,...

Ons slecht voelen (gedicht)

Ons slecht voelen (gedicht)

Waarom herkennen we ons slecht, sip, 'down' voelen, niet als een duidelijk teken om stil te staan? Om te stoppen met haasten, to-do'en vanuit gedachten als 'misschien dat dit gebeurt', 'voor het geval dat' of 'als ik dit nog even doe, dan zal dat ervoor zorgen dat ik...

Vertel me wat ik niet kan zien (video)

Vertel me wat ik niet kan zien (video)

Vertel me wat ik niet kan zien Ik ben blind. Hartstikke blind. Stekeblind. Ik-zie-geen-hand-voor-ogen-blind.Ik zie niet hoe sterk ik ben, hoe mooi ik ben, hoeveel ik kan. Ik zie niet wat ik al gedaan heb en hoe succesvol ik ben.Ik zie niet hoe slim ik ben, hoe lief,...

Het beeld dat anderen over mij maken

Het beeld dat anderen over mij maken

“Er is een beeld dat anderen van me hebben. En als ik dat beeld zie, denk ik: dat ben ik niet. Niet echt. Als ik mijn ogen sluit en heel diep voel, zie ik mezelf heel anders. Daar houd ik me aan vast. En daar verbind ik me regelmatig mee,” zegt Lena Dunham (Girls) in...

How to get shit done

How to get shit done

Als wij iets willen:iets maken, iets opzetten, een verbetering willen zien in een organisatie, een verbetering willen zien in ons eigen leven, een verbetering willen zien in onze relatie, het schrijven van een boek, ...dan is er niemand die datvóór ons kan doen,alleen...

Afscheid nemen van mijn lief

Afscheid nemen van mijn lief

Hij zit wat onhandig op zijn fiets. Een mooie, dure Koga fiets behangen met fietstassen die we van mijn broer geërfd hebben. Hij kijkt me vragend aan: "Nu?" De buren zie ik ineens uit hun achterdeur komen om hem uit te zwaaien. Godverdomme, ga weg, denk ik. Dit moment...