“The soul of the world is crying to be heard,
and only those who have suffered can fully recognize it.
If women can come to know the sacred dimension of their
own and the earth’s suffering, if they can see that it is
part of the mysterious destiny of the soul of our
world, if they can look beyond their own
personal pain and anger to accept
their larger destiny, then the
forces of life can flow in
a new way.”
llewellyn vaughan lee – the return of the feminine and the world soul
In groep 5 kregen we de opdracht om een spreekbeurt te geven. Het mocht over alles gaan, zei de juffrouw, dus op de dag dat ik aan de beurt was, nam ik een krijtje in mijn handen en liep naar het bord. Ik schreef er twee letters op. De i en de k: ik. Ik nam ik de gelegenheid om over mijn leven te delen.
Daar ben ik, zoals je misschien weet, nooit mee gestopt. Het begon al vrij vroeg dat ik álles wilde delen, ook dat waar je normaal gesproken het niet zo snel over hebt. Ik doe dit niet omdat ik mezelf nou zo interessant vind, ik doe het omdat ik altijd al heb gevoeld dat mijn pijn, de jouwe is. Zodra ik een persoonlijk verhaal deel, deel ik ons verhaal. Misschien is het bij jou niet precies zo gegaan als bij mij, maar ik streef naar het gevoel van gezamenlijkheid. We zitten hier samen in, in dit klungelige, prachtige mens-zijn.
Het laatste jaar realiseer ik me steeds dieper (met behulp van de leraren van nu) dat we mogen gaan beseffen dat ons leven en alles wat we ervaren, altijd in de context staat van iets groters.
Geen worsteling van een individu, staat werkelijk alleen. We zijn altijd verbonden met relaties, een gemeenschap met sociale gedragscodes: bepaalde verwachtingen die op een mens gelegd worden en zelfs collectieve trauma’s die beïnvloeden wat we doen, denken en voelen.
Geen enkel mens is een individu.
We zijn allemaal verbonden met elkaar.
We kunnen niet los van elkaar leven.
Alles, is verbonden met alles.
In deze video deel ik vijf voorbeelden van hoe persoonlijke problemen altijd een onderdeel zijn van de gemeenschap:
De 5 voorbeelden uitgeschreven:
Zo zijn de zelfmoordgedachten die een jonge, autistische, homoseksuele jongen tegenkomt op de middelbare school, geen resultaat van het idee dat er iets mis met hem zou zijn, maar dat hij opgroeit in een omgeving waar niet genoeg daadkracht is voor diversiteit in mens-zijn.
Zo zijn de oprechte vragen die een zwarte man stelt nadat hij de zoveelste keer wordt aangehouden door de politie of de vrouw van kleur wiens competentie en intelligentie in twijfel wordt getrokken, niet te wijten aan hun zogenaamde ‘persoonlijke onzekerheid’, maar leven ze in een wereld die problemen van mensen van kleur niet ziet en niet wil erkennen. Een wereld die er alles aan doet om hun stem te bagatelliseren.
Zo is de vrouw die niet weet hoe ze haar kracht naar buiten kan brengen en daar al jaren mee worstelt, en sterk twijfelt aan haar intuïtieve gaven, geen slap of niet talentvol mens.
Maar ze is opgegroeid in een gezin en in een samenleving waar haar stem er niet toe doet.
Waar masculiene waarden, zoals rationaliteit en logica hoger in de hiërarchie staan dan feminiene waarden, zoals gevoel, droomwerk en intuïtie.
Een samenleving waar vrouwen dikwijls door mannen onderbroken worden als ze vanuit hun hart willen spreken. En waarin ze gekleineerd worden door het veelvuldig horen van uitspraken als ‘doe niet zo onzeker,’ ‘je bent altijd zo emotioneel’. En waar vrouwen vooral mooi moeten zijn en vooral niet ‘moeilijk moeten doen.’
Zo is het ziek-zijn van de aarde niet een ongelukkig probleem, waar we als individu niets aan kunnen doen. Het ziek-zijn is een directe weerspiegeling van hoe wij als mensen met elkaar, met onszelf en met de aarde omgaan. Het laat zien hoe zeer we uit het oog zijn verloren wat het betekent om te leven en om voor elkaar te zorgen. We zitten vast in een model genaamd ‘business as usual’ (naar Joanna Macy), waarin alleen economische groei ertoe doet. Terwijl we niet zien dat dit onze ondergang is.”
“Een mens beleeft op microniveau,
wat er op macroniveau afspeelt,”
schrijft Llewellyn Vaughan Lee in zijn boek The return of the feminine & the world soul.
We mogen gaan inzien dat wanneer iemand lijdt, een gemeenschappelijk groot mensenhart bloedt. En het probleem is ontstaan vanuit een ongezond, ziek systeem dat door middel van het individu, opzoek is naar balans en heling.
Het wordt tijd dat we het idee loslaten dat wat we meemaken, alleen ons eigen probleem is.
Het wordt tijd dat we gaan beseffen dat alles wat we op persoonlijk vlak meemaken, anderen dit ook meemaken.
En dat het grotere, collectieve trauma’s aanraakt waar we allemaal in verstrikt zitten.
Ook in mijn onderzoek naar het ziek van verlangen-zijn bleek geen persoonlijk onderzoek te zijn. In deze video vertel ik mijn ervaring met de gewaarwording van de collectiviteit van dit verhaal. In mijn boek komen er ook andere thema’s aan bod.
Het wordt tijd dat we stoppen met te geloven dat wat we meemaken, niemand anders op die manier meemaakt.
Geen enkel probleem staat op zichzelf.
Alle individuele problemen zijn symptomen van wat er op collectief vlak nog steeds geloofd wordt over mens-zijn en het leven op aarde wat niet de waarheid is.
Alles wat uit balans is, overal waar collectief trauma in ligt, zal door het individu gevoeld worden.
“Het gif van ons gemeenschappelijk trauma hangt in de lucht en besmet ieder van ons. Alleen door te leven, ademen we het in,” schrijft trauma therapeut Resmaa Menakem.
Het trauma zoekt door het individu heen naar heling. Pas als we er bewust van worden dat wat we denken, vaak niet eens onze gedachten zijn, en zelfs wat we voelen, maar dat we onderdeel zijn van een groter geheel, kan er ruimte komen om anders te gaan handelen.
Door meer kennis te krijgen over de collectieve trauma’s die er zijn, zoals racisme en white supremacy en het patriarchaat, met geïnternaliseerd kapitalisme en de disbalans tussen het feminiene en het masculine, het grote taboe rondom de dood, maken we onszelf vrij van deze grootse verstrikkingen.
Door te gaan zien wat we niet werkelijk zijn, maar wat we wel jarenlang geleefd hebben, kunnen we gaan ontdekken wie we wél zijn.
Wat doet het met mij in de praktijk? Ik deel in deze video hoe ik (grotendeels!) van mijn werkverslaving ben afgekomen.
Mijn pijn, is jouw pijn.
Ik geloof dat we onze monden mogen gaan openen over waar we ’s nachts van wakker kunnen liggen, want alleen zo komt aan het licht wat er op grotere schaal beleefd wordt. Alleen zo kunnen we het collectieve trauma herkennen.
Als we steeds meer openbaren wat niet klopt op aarde, welke ‘zieke systemen’ er zijn en collectieve trauma’s die ons tot zombies maken, maken we de mogelijkheid vrij een rijker mens-zijn te gaan leven. Mijn (‘well trained’ masculine) cynisme of dit gaat lukken is groot. Maar, ik voel dat ik eraan mee wil werken om alle bestaande, veilige huisjes om ver te werpen. En dat doe ik, door middel van het persoonlijke verhaal.
Want mijn leven is niet alleen de mijne,
want jouw leven is niet alleen de jouwe,
het is een reflectie van ons allemaal.
Nog iets meer uitzoomen:
Onze lichamen zijn niet alleen onderdeel van een groter, collectief lichaam. Onze lichamen zijn daarnaast ook de vruchten van de aarde. We hebben ‘clay bodies’, zoals de dichter en mysticus John O’Donohue ooit mooi zei. We zijn een onderdeel van het lichaam van de aarde. En het leven op onze aarde is ziek, uitgeput en stervende. Llewellyn Vaughn Lee schrijft dat dit niet de bedoeling was en meent dat we alleen van binnenuit haar kunnen redden. Werken we aan onszelf, werken we aan onze collectieve wonden, dan werken we aan de heling van de aarde.
tekening uit mijn dagboek deze week om het verhaal in beeld te vatten. 🙂
Dankjewel voor het lezen en bekijken van deze blog. Ik hoop dat het je heeft mogen raken. Voel je dat je meer wilt of iets wilt teruggeven?
Deze mogelijkheden zijn er:
– Samen: Spirituele begeleiding (1-1 coaching)
– Zelfstudie: Kijk voor meer inspiratie in mijn shop
– Deep feminine online cursus: een totaal andere kijk op mens-zijn.
Liefs,
Anne
Jezelf dragen
Waarom het zo eng is weet ik niet. Maar ik doe er soms uren, en laten we eerlijk zijn: ik doe er soms dagen over voordat ik ga zitten, mijn lichtblauwe moleskine dagboek met vlekken erbij pak en ga schrijven. Ik begin altijd hetzelfde: ik schrijf de datum op, zet...
Het riskeren van vreugde
We hebben allemaal een wond van binnen die eens in de zoveel tijd flink begint te etteren. (Excuses voor het beeld.) Twijfel je of jij dit hebt? Dan wil ik aan je vragen: wanneer was de laatste keer dat jij iets te fel reageerde op een geliefde of een collega? (Ik...
Zij die het krachtigst zijn
Zij die het krachtigst zijn hebben het minst energie.Zij die het krachtigst zijn verontschuldigen zich het meest.Zij die het krachtigst zijn houden (te) vaak hun mond gesloten, zo vaak dat ze voor anderen zelfs dom of simpel kunnen overkomen.Zij die...
Eenzaamheid
Met mijn wandelschoenen loop ik over het modderige paadje langs de sloot in de schemeravond. Snel zal het helemaal donker zijn, en zal ik als ik iets wegglijd met mijn voet twijfelen of het gewoon modder, een nietsvermoedende, kruipende naaktslak of… hondenpoep is....
Van nature: door een relatiecrisis komen
Hij zit op de ene bank, ik op de andere. Starend in de leegte geeft hij antwoord op mijn vraag. "Ik kan het gewoon niet, Anne... Ik zou het wel willen, maar iedere keer als ik in de buurt van een aanraking kom, voel ik zo'n weerstand." Mijn hart krimpt ineen. Met de...
Perfectionisme & de wijsheid van ’the Deep Feminine’ (video)
Perfectionisme kan zo overheersend in ons leven zijn dat we als een slaaf achter haar wil aanrennen de hele dag. Maar wat gebeurt er als we het perfectionisme loslaten? En hoe kan het dat het zo sterk in onze levens aanwezig kan zijn? Naar aanleiding van een...
Leven met het oncontroleerbare (video)
Niet alles valt te controleren. Niet alles valt te veranderen als je je wil er maar toe zet. En niet alles valt op te lossen met #manifest / de wet van de aantrekkingskracht. Ik geloof in hetgeen dat we niet kunnen controleren en wat ons op momenten in het leven...
Spreken vanuit je hart (video)
Spreken vanuit je hart, hoe doe je dat? In deze korte video vertel ik er meer over. Is het iets magisch, iets ongrijpbaars of... valt het door iedereen te leren?En wat is het verschil tussen spreken vanuit het hart en spreken vanuit de mind? Ten slotte neem ik je mee...
Hoe ga je om met twijfel?
Aarzelend zat ze voor me. Ze twijfelde of ze een bepaalde opdracht moest aannemen waar ze flink wat geld mee zou verdienen, maar… Ze vond vanaf het begin dat de organisatie een lelijke wijze van contact onderhouden had. “Ik zit niet in een situatie dat ik de opdracht...
Zwijgen: niet kunnen spreken
Een oudere vrouw stapt voor mij de bus in. Haar mondkapje zit onder haar neus en de buschauffeur wijst haar erop deze over haar neus te trekken, met een enigszins strenge toon in zijn stem. Ze opent haar tas om haar ov-chipkaart eruit te halen en haar mondkapje...
Bekentenis
Op de camping sta ik bij de afwas en ik raak aan de praat met een wat oudere Nederlandse man. Hij vraagt wat voor werk ik doe. Een vraag die voor sommigen eenvoudig te beantwoorden is, maar ik vind het altijd een spannende vraag die ik met zorg beantwoord. Eerst...
Schaamte
Deze persoonlijke, openhartige blog gaat over schaamte en het over het gevoel dat je 'stilstaat' in je leven. Ik wil graag mijn hoed als mystica afzetten en gewoon Anne zijn. De Anne die in het zuiden van Limburg is opgegroeid tussen drie lieve oudere broers en twee...
Er klopt iets niet (long read)
Een uitgebreide blog over 'vastzitten', niet vooruit kunnen gaan, zelfverwijt, je schamen en ondertussen voelen dat 'er iets niet helemaal klopt'. Aan de hand van een persoonlijk voorbeeld: mijn onvermogen om te kunnen autorijden na een klein auto ongeluk, deel ik wat...
Ziek van verlangen en het verantwoordelijkheidsgevoel (vlog)
Wanneer we verlangen naar een ander is dit voor jonge mensen geen groot probleem, maar als we ouder worden, wordt dit onderwerp complexer. 'Gewoon weggaan' bij onze partner en een relatie met een ander 'proberen', is ineens niet meer de meest voor de hand liggende...
Huilen om Justin Bieber – het ziek van verlangen proces uitgelegd
"'s Avonds huilde ik in mijn kussen omdat ik dacht dat ik nooit zoveel van een man zou kunnen houden als Justin Bieber," biecht muzikant Billie Eilish op in haar documentaire 'The World's A Little Blurry' (apple tv). "Ken je dat, dat als je een tijdje een relatie met...
Ben ik de bitch? (hoofdstuk uit mijn boek!)
Het wordt tijd dat ik een eerste hoofdstuk met je deel van mijn boek Ziek van verlangen. Ik zit nog volop in het schrijfproces, maar dit verhaal voelt als het juiste moment om met jou te delen. Ik hoop dat het je mag raken. Context: herfst 2020. Het gesprek met mijn...
Angst in coronatijden
De hele nacht lag ik te woelen in bed. Mijn Mind was ervan overtuigd dat er ieder moment een inbreker binnen kon komen die mijn spullen zou meenemen, me zou verkrachten en, als ik echt een beetje pech had, me de keel door zou snijden. Slaperig vertelde ik liefkozend...
Rellen en onze schaduw
(artwork Matt Mahurin) De rellen die in de afgelopen dagen plaatsvinden, alsmede op andere plaatsen over de wereld, maken veel los. Graag bied ik een psychotherapeutisch perspectief op wat er gaande is, dat ons mogelijk naar andere Antwoorden zal leiden. Ik deel een...
De pijnlijke kant van Ziek van verlangen-zijn
- De 9 grootste pijnpunten in het ziek van verlangen-proces. - Op deze website spreek ik veel over de zielsbedoeling van ziek van verlangen-zijn. Waarin ik vertel over hoe de ander, waar je naar verlangt, een vleesgeworden metafoor is van de boodschap van jouw hart....
Troost
Een dierbare vriendin van mij heeft me veel geleerd over de werking van ons zenuwstelsel. Ze leerde me onder andere dat veel in het leven draait om de zoektocht naar veiligheid. Iedere dag weer, vraagt het lichaam zich af: ben ik veilig? Ben ik veilig in deze ruimte?...
Geheimen
Geen idee waarom het zo lang heeft geduurd voordat ik eerlijk naar mijn vriend durfde te zijn. Het gebeurde in 2014, dus... ruim 6 jaar lang rolde iedere keer als hij ernaar vroeg een schoongepoetste leugen over mijn lippen. In plaats van de pijnlijke waarheid. Ik...
Spreken vanuit je hart
Najaar 2015 We zijn thuis bij onze ouders en we hebben net gegeten. Mijn broer Frank en ik ruimen de tafel af. Mijn broer Robin blijft zitten. Ik erger me aan hem. Hij zat vrij monter aan tafel, dus naar mijn idee kan hij prima meehelpen met de tafel af te ruimen....
Podcast deeper please: de diepere feminiene wijsheid in ons
Waarom is het zo lastig om je 'goed genoeg' te voelen? In deze podcast vertel ik over een diepere, feminiene wijsheid (vrij van gender) die we allemaal in ons hebben, maar die we door onze huidige patriarchale samenleving dikwijls uit het oog verliezen. Ik herinner je...
short mantra poem (english): the deep feminine
I can take all the time I need. I am allowed to break promises. I don’t need to understand everything. I trust my body’s wisdom. My body guides me and always tells the truth. I am here to sensually enjoy life. Through feeling, smelling, tasting, hearing all that is...
Ben ik genoeg? Over de diepe feminiene wijsheid in ons
"Als je dit leest, hoef je helemaal niets. Alle verwachtingen die je over jezelf hebt, mogen even losgelaten worden. Je bent zo'n fijn, leuk mens. Ook als je niets doet. Ook als je niets weet. Ps: gun je jezelf een momentje zonder telefoon?" Dit tekstje hangt...
Short read: boekentip – Belonging van Toko-Pa Turner
Er zijn boeken die je hart en je hoofd 180 graden laten draaien. Ze breken je zo open dat je er ineens achterkomt dat dít je natuurlijke staat van zijn is en niet hoe je al jaren, dag in-dag uit, geleefd hebt. Goed, je was aardig op weg, maar dit? Dit had je niet zien...
Short read: de stroming van binnen
Beeld: Harald Sohlberg - The Mermaid - 1896 In het Engels, zeg je, als je naar een rivier kijkt: a body of water. Ik heb dit altijd zo mooi gevonden. Ook wij hebben met ons lichaam dat voor ongeveer 60% uit water bestaat, een 'body of water'. Native Americans geloven...
Short read: Boekentip – Ongetemd leven – Glennon Doyle
Goede schrijvers geven me woorden voor alles in mij wat onduidelijk, vaag en onbestemd is. Met iedere pagina die ik omsla, vallen mijn zwevende, zoekende gevoelens op hun bedoelde plek. Met ieder woord dat ik lees, word ik meer en meer mezelf. Het is alsof ik met alle...
short read: De pijnlijke prijs van je eigen waarheid volgen
Op de middelbare school had ik een lief clubje vriendinnen. Ik hield veel van ze, ik kende ze immers al van de basisschool, maar vaak stond ik er maar een beetje bij. Hele pauzes gingen er voorbij waarin ik amper een woord gezegd had. Ik hield me met andere dingen...
Short read: Leren rusten
Een heel leven lang dacht ik dat ik moest werken (aka forceren, initie?ren, verzetten, duwen) om iets gedaan te krijgen. ‘Als je er niet voor gaat, gebeurt er niks’, wordt in onze cultuur onderwezen. ‘Work hard, play hard.’ ‘Wil je iets? Ga er dan voor.’ ‘Just do it.’...